رهبری سیاسی در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

در دیدگاه [[شیعه]]، ویژگی‌های اخلاقی، [[علمی]] و نفوذ [[باطنی]]، مقدمه رهبری سیاسی است و امام [[مسلمانان]]، پیش از آنکه [[جامعه]] را از نظر [[سیاسی]] اداره کند، باید در [[دانش]] و [[اخلاق]]، سرآمد بوده، در [[تصرف]] [[دل‌ها]] توانا باشد و شیعه، با همین معیار، [[امام علی]]{{ع}} را [[جانشین]] بدون واسطه [[پیامبر]]{{صل}} می‌داند و پس از او، یازده امام [[معصوم]] را به عنوان [[رهبران]] سیاسی خود، پذیرفته است و [[فرمان]] آنها را [[فرمان خدا]] و پیامبر او می‌داند، چنانچه از [[پیامبر خدا]]{{صل}} [[روایت]] شده: «از کسی که [[خداوند]]، او را بر شما [[ولایت]] داده است، [[شنوایی]] و [[اطاعت]] داشته باشید که او [مایه] [[نظام]] یافتن [[اسلام]] است»<ref>{{متن حدیث|اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا لِمَنْ وَلَّاهُ اللَّهُ الْأَمْرَ فَإِنَّهُ نِظَامُ الْإِسْلَامِ}}؛ الأمالی، مفید، ص۱۴، ح۲.</ref>.

 

== رهبری سیاسی در روزگار غیبت ==

[[مکتب]] شیعه، در برابر دانش گسترده [[اهل بیت]]{{عم}} و اخلاق بی‌بدیل [[معصومان]]{{عم}}، [[فروتن]] است و احدی را برای رهبری سیاسی، در رتبه آنان نمی‌داند و از سویی، [[خِرد]]، [[حکم]] می‌کند هرگاه رسیدن به مرتبه اعلا ممکن نیست باید به مرتبه‌ای [[پایین‌تر]] دست یازید و رها کردن جامعه، [[پسندیده]] نیست. بنابراین، نظریه مترقّی [[ولایت فقیه]]، با پشتوانه [[عقل]] و نقل، در [[زمان غیبت]]، شکل می‌گیرد و [[ولی فقیه]]، [[جامعه]] [[شیعه]] را برای [[ظهور منجی]] [[بشر]]، آماده می‌نماید تا ولی مطلق، [[امام زمان]]{{ع}}، بشر را به سوی [[سعادت]]، رهنمون گردد. [[امید]] که خدمتگزاران [[نظام جمهوری اسلامی]]، همان مردمانی باشند که طبق نقل، حدود یک‌هزار و چهارصد سال پیش، [[پیامبر]]{{صل}} به [[قیام]] آنان نوید داد و فرمود: {{متن حدیث|يَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَيُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِيِّ سُلْطَانَهُ}}<ref>«مردمی از مشرق قیام می‌کنند و زمینه حاکمیت مهدی را فراهم می‌آورند» کنز العمال، ج۱۴، ص۲۶۳، ح۳۸۶۵۷.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره - محمدی ری‌شهری (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]] ، ص ۱۱۰.</ref>