روش‌های تربیت اجتماعی در سیره امام صادق (مقاله)
| روش‌های تربیت اجتماعی در سیره امام صادق(ع) | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی ترویجی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | سمیه سادات موسوی |
| موضوع | تربیت، سیره تربیتی، تربیت اجتماعی، امام صادق |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامۀ نامه جامعه |
| وابسته به | جامعة الزهرا (ع) |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار ۱۳۹۴ |
| شماره | ۱۱۳ |
| تعداد صفحات | ۱۰ |
| شماره صفحات | از صفحه ۱۲۱ تا ۱۴۱ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
روش‌های تربیت اجتماعی در سیره امام صادق(ع) عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی روش‌هاى تربیتى از دیدگاه امام صادق(ع) می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۰ صفحه‌ای به قلم سمیه سادات موسوی نگاشته شده و در فصلنامۀ نامه جامعه (شماره ۱۱۳، بهار ۱۳۹۴) انتشار یافته است.[۱]
چکیدهٔ مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیدۀ مقاله خود می‌نویسد: «انسان فطرتا موجودی اجتماعی است و برای برقراری روابط صحیح با انسان‌های دیگر به تربیت اجتماعی نیاز دارد. تربیت اجتماعی همچون سایر زمینه‌های تربیت دارای مبانی اصول و اهدافی است که اگر خلاف آن رفتار شود نه تنها نتایج مطلوب حاصل نمی‌گردد بلکه آسیب‌های فراوانی نیز به دنبال خواهد داشت. روش‌های مختلفی برای اجرای اصول و رسیدن به اهداف تربیت اجتماعی وجود دارد؛ ولی تنها آن مواردی موفق خواهند بود که از طریق شیوه‌ها و فنون مؤثر دارای خطای کمتر و نتایج قطعی بیشتری باشند. روش‌های برگفته از سیر معصومان(ع) به سبب مقام عصمت و هدایت‌گری ایشان این نیاز را به خوبی تأمین می‌کند».
- نویسنده در رابطه با نتیجۀ مقاله می‌نویسد: «در پژوهش حاضر از میان معصومان(ع) بررسی سیره امام صادق(ع) به دلیل فضای بازتر و فرصت بیشتری که آن حضرت نسبت به سایر ائمه(ع) در اختیار داشتند مورد توجه قرار گرفته است. بدین منظور از روش تاریخی تحلیلی در تبیین داده‌های استفاده گردید و در نهایت سه روش اصلی تقویت بینش تقویت گرایش و تقویت کنش همراه با شیوه‌ها و فنون کاربردی در قالبی منسجم و در عین حال ساده و قابل اجرا از سیرۀ ایشان به دست آمد». [۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- مفهوم شناسی:
- سیره؛
- روش؛
- تربیت اجتماعی؛
- تقویت شناخت و بینش:
- آموزش اصول و معیارهای روابط اجتماعی؛
- تبیین فلسفه رفتارهای مثبت اجتماعی؛
- بحث و گفت و گو درباره بایدها و نبایدهای روابط اجتماعی؛
- تقویت عاطفه و گرایش:
- تحریک انگیزه‌های ایمانی؛
- معرفی الگو؛
- برخورد محبت‌آمیز؛
- تقویت رفتار و کنش:
- آموزش عملی؛
- ایجاد موقعیت‌های تمرینی؛
- نظارت و ارزیابی؛
- نتیجه‌گیری؛
- منابع.[۱]
دربارهٔ پدیدآورنده
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.