قاعده وجوب هدایت و مباحث نبوت و امامت (مقاله)
قاعده وجوب هدایت و مباحث نبوت و امامت عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی لزوم بعثت انبیا(ع) و همچنین در ضرورت نصب امام و وصی، بر قاعده لطف می‌پردازد، این مقالهٔ ۱۸ صفحه‌ای به قلم امیر غنوی نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۳۳، بهار ۱۳۹۴) انتشار یافته است[۱]
| قاعده وجوب هدایت و مباحث نبوت و امامت | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | امیر غنوی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه مشرق موعود |
| وابسته به | مؤسسه آینده روشن |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار ۱۳۹۴ |
| شماره | ۳۳ |
| شماره صفحات | از صفحه ۵ تا ۲۲ مجله |
| ناشر الکترونیک | بانک اطلاعات نشریات کشور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «متکلمان شیعه در لزوم بعثت انبیا(ع) و همچنین در ضرورت نصب امام و وصی، بر قاعده لطف تکیه کرده‌اند؛ حال آن که وجوب هدایت به مثابه قاعده‌ای برگرفته از آیه ﴿إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى﴾ و متکی به برهان عقلی درخور توجه بیشتر است؛ قاعده‌ای که گستره‌ای وسیع از مسائل نبوت و امامت را پوشش میدهد. توجه به این قاعده می‌‌تواند در تعیین شکل و شیوه هدایت راه‌گشا باشد. در این نوشتار، درباره مبانی این قاعده کندو کاو شده و مفاد دقیق آن تبیین گردیده است. در ادامه و با تکیه بر درکی تازه از قاعده و مبانی آن، به آثار در حوزه‌های امامت و مهدویت اشاره شده است. مهم‌ترین نتیجه این نوشتار، تغییر رویکرد نسبت به مدعیانی است که خود را به جایگاه امامت منتسب می‌‌کنند و مدعیاتی است که در حوزه علائم ظهور ابراز می‌‌شود»[۱]
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
