مصاحبت در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مصاحبت است. مصاحبت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مصاحبت در قرآن - مصاحبت در حدیث - مصاحبت در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
همصحبتی، سازگاری[۱]، همنشینی کردن، همراهی کردن [۲]، ملازمت کردن[۳] و معاشرت کردن[۴]. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی[۵]، معاشرت مداوم (در طول زندگی)[۶].
﴿فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا﴾[۷].
آیه شریفه به معاشرت و مصاحبت نیکو با پدر و مادر فرمان می‌دهد تا رعایت حال پدر و مادر به نرمش و مدارا و بدون خشونت و جفا فراهم آید و رضایت خداوند نیز در تبعیت از پدر و مادر است؛ به شرطی که به راه خدا باز گشته باشند ﴿وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ﴾[۸].[۹]
امر به معاشرت و همنشینی نیکو با پدر و مادر، حتی در صورتی که مشرک باشند، امر به تبعیت از راه کسانی است که به سوی خداوند بازگشته‌اند و جویندگان راه حق هستند. این نکته به جامعه پذیری و ارتباطات اجتماعی و اهمیت نهاد خانواده اشاره دارد. در جامعه قرآنی، نهاد خانواده حتی در صورت مشرک‌بودن والدین از هم گسسته نخواهد شد و فرزندان مؤمن باید ارتباط و معاشرت عاطفی خود را با چنین والدینی مستحکم کنند.
اهمیت ارتباط دینداران و روابط اجتماعی آنان جهت نیل به حقّ و رضایت الهی است که همبستگی و وفاق اجتماعی را در جامعه قرآنی تحکیم و تقویت می‌نماید.[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۱۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۲.
- ↑ «از آنان فرمان نبر و در این جهان با آنان به شایستگی همراهی کن و راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد» سوره لقمان، آیه ۱۵.
- ↑ «راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد پیش گیر» سوره لقمان، آیه ۱۵.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۲۱۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۲-۴۸۳.