ابن حوشب
مقدمه
"ابو القاسم رستم بن حسین بن فرج بن حوشب بن زاذان نجار کوفی" ملقب به "منصور الیمن" از داعیان اسماعیلی سده سوم هجری بود. وی از مدّعیان مهدویت بود و لقب منصور به داعیه او دلالت دارد؛ چون در سرزمین یمن، مهدی را منصور می‌خوانند. وی اصلا ایرانی و از اهالی کوفه و نخست، شیعه دوازده‌امامی بود، ولی پس از رحلت امام عسکری(ع) به اسماعیلیه گروید. وی در ۲۷۰ ق از قادسیه به یمن آمد و مانند عباسیان، بی‌ذکر نامی خاص به "الرضا من آل محمد" دعوت کرد. نخست دژ استواری در کوه لاعه برآورد و پس از آنکه سپاهی بر خود فراز آورد و کارش بالا گرفت، دست به تسخیر شهرهای عمده یمن از جمله صنعا زد و داعیانی از سوی خود به سراسر نواحی یمن و بحرین و یمامه و سند و هند و مصر و مغرب فرستاد. ابو عبدالله شیعی، داعی فاطمیان در شمال آفریقا، پیش از عزیمت به این سرزمین، چندگاهی در یمن، پیش "ابن حوشب" به سر برد و در مجالس او حاضر شده، دقایق و رموز دعوت را از او بیاموخت. در ۳۰۲ یا ۳۰۳ امام زیدی یمن، دست ابن حوشب و عمالش را از یمن کوتاه کردند[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱، ص۲۵۴.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۹.