لو لا علی لهلک عمر

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

لو لا علی لهلک عمر (اگر علی نبود، عمر هلاک می‌شد) سخنی که عمر بن خطاب بارها در مقام اعتراف به جهل خود و دانایی علی بن ابی طالب (ع) بر زبان راند.

مقدمه

از شرایط امام، علم به دین و قرآن و احکام است. امیر المؤمنین (ع) حامل علم پیامبر بود و کلام او که بارها می‌فرمود «سلونی قبل ان تفقدونی» گواه علم وسیع اوست. در مقابل، خلیفۀ دوم که حامیانش ادعا می‌کنند "افقه و اعلم صحابه در زمان خود" بود، بارها در برابر سؤالاتی که از او می‌کردند درمی‌ماند و خودش اعتراف داشت که همۀ مردم، حتّی زنان پرده‌نشین از عمر آگاه‌تر و دین‌شناس‌ترند: کلّ النّاس أفقه من عمر، حتّی ربّات الحجال. علامه امینی در الغدیر)، در فصلی با عنوان نوادر الأثر فی علم عمر صد مورد را با استناد به منابع متعدد اهل سنت آورده که عمر در برابر سؤالات فقهی، اعتقادی، تاریخی، لغوی و قضاوت، درمانده است و در بعضی موارد که سراغ امیر المؤمنین (ع) رفته و آن حضرت جواب صحیح و قضاوت به حق نموده، گفته است: لولا علیّ لهلک عمر یا لا أبقانی اللّه بعد ابن ابی طالب، لو لا علیّ لضلّ عمر، لا ابقانی اللّه بأرض لست فیها یا ابا الحسن، اعوذ باللّه من معضلة لا علیّ بها، کاد یهلک ابن الخطّاب لو لا علی بن ابی طالب، اللّهم لا تنزل بی شدیدة الاّ و ابو حسن الی جنبی، لولاک لا فتضحنا و... که همه گویای کم‌اطلاعی او از مسائل علمی و دینی و نیازمندی‌اش به علوم کارگشا و مشکل‌زدای حضرت امیر (ع) است.

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر