زهد در معارف و سیره امام باقر

زهد و پارسایی در زندگی دنیا

امام باقر(ع) در برابر همه زرق‌وبرق و شکوه و جلال ظاهری زندگی دنیا زهد و پارسایی پیشه کرده و از زروزیور و زینت دنیا رویگردان بود. آن‌ حضرت هرگز در خانه خود اثاثیه تجمّلاتی قرار نداد. بلکه همواره فرش مجلس آن حضرت حصیر بود^[۱].

دیدگاه امام باقر(ع) نسبت به زندگی دنیا دیدگاهی عمیق و از روی بصیرت بود. آن حضرت به تمام جنبه‌های زندگی دنیوی با روشن‌بینی کامل نگاه می‌کرد و از همین جهت بود که از همه لذّت‌های دنیوی پارسایی پیشه کرده و دل خاشع خود را به سوی خداوند متعال متوجّه ساخته بود.

از جابر بن یزید جعفی روایت شده است که گفت: امام محمّد باقر(ع) روزی به من فرمودند: «ای جابر، من بسیار اندوهگین و نگران هستم». جابر رو به آن حضرت کرده عرضه داشت: نگرانی و اندوه شما از چه سبب ایجاد شده است؟

امام باقر(ع) در پاسخ جابر این‌گونه فرمودند: ای جابر، هرکس که دلش در چشمه زلال دین خداوند عزّ و جلّ وارد شده باشد، ورود در این چشمه جوشان او را از آنچه غیر اوست مشغول می‌کند. ای جابر، دنیا چیست و چه ارزشی دارد و نهایت آن به کجا خواهد رسید؟ آیا جز این است که نهایت دنیا و رسیدن آن مرکبی است که بر آن سوار شوی و یا لباسی که بپوشی و یا زنی که به دست آوری؟!^[۲].

درباره موضوع ترغیب مردم به زهد و پارسایی در دنیا و رو آوردن به خداوند متعال و بر حذر بودن از فریفتگی به زرق و برق دنیا و مرتکب شدن گناه در آن، کلمات درربار فراوانی از امام باقر(ع) نقل گردیده است^[۳].

منابع

حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۷

پانویس

↑ دعائم الاسلام، ج۲، ص۱۵۸.
↑ البدایه و النّهایه، ج۹، ص۳۱۰؛ حیاة الامام محمّد الباقر، ج۱، ص۱۱۵- ۱۳۴ با اندکى تصرّف.
↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۷، ص ۴۷.

[1] دعائم الاسلام، ج۲، ص۱۵۸.

[2] البدایه و النّهایه، ج۹، ص۳۱۰؛ حیاة الامام محمّد الباقر، ج۱، ص۱۱۵- ۱۳۴ با اندکى تصرّف.

[3] حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۷، ص ۴۷.

[۱]

[۲]

[۳]