برنامه‌های امام مهدی برای قیام چیست؟ (پرسش)
| برنامه‌های امام مهدی برای قیام چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
برنامه‌های امام مهدی(ع) برای قیام چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آیت‌الله نجم‌الدین طبسی، در کتاب «تا ظهور ج۱» در این‌باره گفته است:
- «تربیت سپاهیان و تدارک مقدمات جنگ: امام عصر(ع) برای انتقام و خونخواهی از دشمنان اسلام و به ثمر رساندن انقلاب جهانی و اجرای حدود الهی و برقراری حکومت عدل جهانی، ناگزیر از جنگ خواهد بود و در مقابلاش، دشمنانی تا دندان مسلح و کج‌اندیشانی دنیانگر، با در دست داشتن امکانات گسترده و چرخه‌های اقتصادی جهان و برخورداری از فنآوری پیشرفته و سازماندهی ارتش‌های قدرتمند، پرچم مخالفت برمی‌دارند و مانع مسیر اصلاح‌گرانه امام می‌شوند. از این‌رو، پیش از قیام، جنگ‌اوران دریادل و دستیارانی توانمند و کارآمد، به هدایت خاص وعام آن حضرت، تربیت می‌شوند و تعداد آنان، در بعضی روایات، سیصد و سیزده تن و در برخی، ده هزار تن و در تعدادی از آنها، صد هزار تن و ... ذکر شده است.
- تجهیزات جنگی و وسایل دفاعی: تجهیزات آنان، بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، شمشیرهایی از آهن؛ اما نه این آهن شناخته شده است " لَهُمْ سُيُوفٌ مِنْ حَدِيدٍ غَيْرِ هَذَا الْحَدِيد " که اگر یکی از آنان، با شمشیر خود، بر کوهی ضربه زند، آن را دو نیم می‌کند[۱]. وسایل دفاعی آنان، طبق روایتی از امام صادق(ع) به گونه‌ای است که اسلحه دشمن هرگز، بر آنان کارگر نیست[۲].
- قاطعیت امام در رویارویی با دشمنان: امام علی(ع) می‌فرماید: " لَا يُقِيمُ أَمْرَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ إِلَّا مَنْ لَا يُصَانِعُ وَ لَا يُضَارِعُ وَ لَا يَتَّبِعُ الْمَطَامِع "[۳]. حضرت مهدی(ع) نیز به اقامه حدود و فرمان الهی قیام می‌کند و در برخورد با دشمنان از یک نوع مجازات استفاده نمی‌کند؛ بلکه نسبت به جرم اشخاص و گروه‌ها مجازات متناسب با آن را اجرا می‌کند و برخی از آنان را در جنگ نابود می‌سازد و حتی حق دارد فراریان و زخمیان آنان را نیز تعقیب کند[۴] و گروهی را اعدام، جمعی را تبعید و دست برخی را قطع می‌کند و به فرموده امام باقر(ع):"... يَقُومُ الْقَائِمُ(ع) ... وَ لَا تَأْخُذُهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِم"[۵]. بنابراین، به آن حضرت، "نقمت و عذاب کننده مجرمان و دشمنان" لقب داده‌اند. از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: هنگامی که یکی از شما، آرزوی ظهور قائم را نماید، باید آرزو کند در عافیت و تندرستی باشد، زیرا، خداوند، حضرت محمد(ص) را (برای آفریدگان) رحمت فرستاد و قائم(ع) را عذاب و نقمت بر دشمنان می‌فرستد"[۶]؛ بنابراین، مشخص میشود آنان که مورد خشم و غضب امام عصر(ع) قرار می‌گیرند، کسانی‌اند که حجت بر آنان تمام شده؛ ولی حجت خدا را نمی‌پذیرند و سخت به انکار آن برمی‌خیزند.
- جنگ و کشتار: در هر مقطعی از زمان یا مکان، نوع رفتار و برخوردها با مخالفان و دشمنان متفاوت است. مثلا، در زمان پیامبر اکرم(ص) رحمت و ترویج دین بود و در زمان امام علی(ع) رحمت و منتگذاری بر مخالفان و ... باید دید به هنگام ظهور، رفتار امام زمان(ع) با دشمنان چگونه خواهد بود. زراره از امام باقر(ع) روایت کرده که رسول خدا فرموده است: نام او، نام من است. عرض کردم: آیا به سیره و روش حضرت محمد(ص) رفتار می‌کند؟ فرمود: زراره!: هرگز! هرگز! به سیره او رفتار نمی‌کند. گفتم: فدایت گردم! برای چه؟ فرمود: رسول خدا(ص) با ملایمت و نرمی و مهربانی رفتار کرد تا دلها را به دست آورد و مردم با آن حضرت الفت گیرند، ولی حضرت قائم(ع) سیاست قتل را در پیش می‌گیرد و طبق دستوری که در منشور همراه خود دارد، رفتار می‌کند و توبه کسی را نمی‌پذیرد. بنابراین، وای بر کسی که با او دشمنی ورزد!"[۷]»[۸].
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بصائر الدرجات، ص ۱۴۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۳.
- ↑ بصائر الدرجات، ص ۱۴۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۳.
- ↑ فرمان خدای سبحان را جز کسی که در اجرای دستور الهی، مدارا نکند و سازشکار نباشد و به طمعورزی نیفتد برپا نخواهد داشت؛ نهج البلاغه، حکمت ۱۱۰.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۵۴.
- ↑ قائم، دست به قیام می‌زند ... و در اجرای احکام الهی، از ملامت هیچ ملامت کننده‌ای بیم ندارد؛ غیبت نعمانی، ص ۲۵۳، ب ۱۴، ح ۱۳.
- ↑ " إِذَا تَمَنَّى أَحَدُكُمُ الْقَائِمَ فَلْيَتَمَنَّهُ فِي عَافِيَةٍ فَإِنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً ص رَحْمَةً وَ يَبْعَثُ الْقَائِمَ نَقِمَة "؛ کافی، ج ۸، ص ۲۳۳؛ معجم احادیث الامام المهدی؛ ج ۴، ص ۳۶.
- ↑ " عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: قُلْتُ لَهُ صَالِحٌ مِنَ الصَّالِحِينَ سَمِّهِ لِي أُرِيدُ الْقَائِمَ (ع) فَقَالَ اسْمُهُ اسْمِي قُلْتُ أَ يَسِيرُ بِسِيرَةِ مُحَمَّدٍ (ص) قَالَ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ يَا زُرَارَةُ مَا يَسِيرُ بِسِيرَتِهِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لِمَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) سَارَ فِي أُمَّتِهِ بِالْمَنِ كَانَ يَتَأَلَّفُ النَّاسَ وَ الْقَائِمُ يَسِيرُ بِالْقَتْلِ بِذَاكَ أُمِرَ فِي الْكِتَابِ الَّذِي مَعَهُ أَنْ يَسِيرَ بِالْقَتْلِ وَ لَا يَسْتَتِيبَ أَحَداً وَيْلٌ لِمَنْ نَاوَاه "؛ غیبت نعمانی، ص ۲۳۱، ب ۱۳، ح ۱۴؛ عقد الدرر، ص ۲۲۶، ب ۹، ف ۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۳۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۳.
- ↑ طبسی، نجم‌الدین، تا ظهور، ج۱، ص:۲۲۵- ۲۳۲.