بخشش امام مهدی چگونه است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۵۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

بخشش امام مهدی چگونه است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری
مدخل اصلیآثار انتظار
مدخل وابسته؟

بخشش امام مهدی چگونه است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

مجتبی تونه‌ای
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:
«درباره بخشش حضرت مهدی (ع) روایات بسیاری آمده است. از جمله این‌که: او چنان اموال را می‌بخشد که کسی پیش از او چنان نکرده است[۱]. مال را بدون شمارش می‌بخشد[۲]، بخشش‌های او بر مردم گوارا خواهد بود[۳]، به سنت پیامبر (ص) رفتار می‌کند[۴]، اموال را مشت مشت به مردم می‌دهد و آن را نمی‌شمارد[۵].
رسول خدا (ص) می‌فرماید: "آخرین امامان، همنام من است. او ظاهر می‌شود و جهان را پر از عدل می‌کند، در حالی که اموال بر هم انباشته شده است. شخصی از او درخواست مال می‌کند، امام (ع) می‌فرماید: خودت از این اموال بردار"[۶].
امام باقر (ع) می‌فرماید: "حضرت مهدی (ع)، سالی دو بار عطایایی به مردم می‌دهد. آن حضرت ماهی دو بار حقوق می‌دهد و بین مردم یکسان رفتار می‌کند، به‌گونه‌ای که فرد نیازمند به زکات، در جامعه یافت نمی‌شود. دارندگان زکات، سهم فقیران را نزد آنان می‌آورند، ولی آنان نمی‌پذیرند. به ناچار اموال را در کیسه‌های مخصوص پول می‌گذارند، و در محلّه‌های شیعه می‌چرخانند، ولی آنان می‌گویند ما را به درهم‌های شما نیازی نیست"[۷]»[۸].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰؛ غیبة نعمانی، ص ۲۳۷.
  2. فتن ابن حماد، ص ۹۸؛ مسند احمد، ج ۳، ص ۵.
  3. احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۲۴۸؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۰۷.
  4. سنن ابی داوود، ج ۴، ص ۱۰۸.
  5. ملاحم ابن طاووس، ص ۶۹.
  6. مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۵۵۸؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۲۱۴.
  7. غیبة نعمانی، ص ۲۳۸؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۲ و ۳۹۰؛ صحیح بخاری، ج ۲، ص ۱۳۵.
  8. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۱۶۰.