ارتباط میان ماه رمضان و نشانه‌های ظهور چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

ارتباط میان ماه رمضان و نشانه‌های ظهور چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری
مدخل اصلیآثار انتظار
مدخل وابسته؟

ارتباط میان ماه رمضان و نشانه‌های ظهور چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

مجتبی تونه‌ای
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:
«ماه نهم از ماه‌های قمری است و به قولی، یکی از اسماء خداوند است. بیست و یکم این ماه، حضرت عیسی (ع) به آسمان رفته است. از حضرت مهدی (ع) در پاسخ نامه حمیری آمده که وداع ماه رمضان در شب آخر آن است و اگر احتمال دهی که ماه ناقص باشد، در دو شب، ان را وداع کن[۱]. امام صادق (ع) فرمود: "آن صیحه آسمانی که در ماه رمضان، پیش از ظهور طنین می‌افکند، در شب جمعه، شب ٢٣ ماه رمضان خواهد بود[۲]. در روایات آمده که وقتی سفیانی خروج می‌کند، سی هزار نفر از قبیله کلب با او در ماه رمضان بیعت می‌کنند[۳]. امام صادق (ع) فرمود: "نشانه پدیده‌های ماه رمضان، علامتی است در آسمان که به دنبال آن اختلافی شدید در میان مردمان پدید می‌آید"[۴].
در روایات، خسوف ماه در شب اوّل ماه رمضان و کسوف خورشید در پانزدهم آن از نشانه‌های ظهور حضرت مهدی (ع) یاد شده است[۵]. و در برخی، کسوف خورشید در پانزدهم رمضان و خسوف ماه در آخر آن ذکر شده است[۶]. امیر مؤمنان امام علی (ع) فرمود: "از مشاهده سه نشانه منتظر فرج باشید: اختلاف شامیان، پرچم‌های سیاه از خراسان، و صیحه آسمانی در ماه رمضان[۷]»[۸].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. معارف و معاریف، ج ۵، ص ۷۰۱.
  2. غیبة طوسی، ص ۲۷۴؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۰؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۴.
  3. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۸۳.
  4. همان، ص ۸۳۹.
  5. ارشاد مفید، ص ۳۳۸؛ اعلام الوری، ص ۴۲۸.
  6. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۸۴۳.
  7. غیبة نعمانی، ص ۱۳۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۹ و ۲۸۵؛ منتخب الاثر، ص ۲۲۰.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۶۸.