بحث:جهان غیب چیست و مصداق‌های آن کدام‌اند؟ (پرسش)

چیستی غیب و شهود

• غیب و شهود دو نقطه مقابل یکدیگرند، عالم شهود، عالم محسوسات است، و جهان غیب، ماوراء حس، زیرا غیب در اصل، به معنی چیزی است که پوشیده و پنهان است و چون عالم ماوراء محسوسات از حس ما پوشیده است به آن غیب گفته می‌شود مانند: اوضاع قیامت، معاد، بهشت، دوزخ، ملائکه و فرشتگان؛ این امور چون دیدنی‏‌ و شنیدنی‏‌ و بوییدنی‏‌ و چشیدنی‏‌ و لمس کردنی‏‌ نیستند و حواس ما تاب درک آنها را ندارند از جهان غیب شمرده می‏‌شوند. غیب عالمی‌است که در درون همین جهان مشهود قرار دارد، عالم غیب و عالم شهود از منظر قرآن دو عالم فرض شده ولی بین این دو عالم انفکاک و جدایی وجود ندارد، بلکه غیب مرتبه‌ای از عالم هستی است، همان‌گونه که مرتبه عقل از مراتب وجود آدمی ‌است. هر چند میان عالم غیب و شهادت تفاوت‌های اساسی وجود دارد، اما رابطۀ میان آن دو عمیق و ناگسستنی است و هرچه در عالم شهادت است، ریشه‌ای در عالم غیب دارد. قرآن از این حقیقت ژرف پرده برداشته و ریشه و اصل همه موجودات را نزد خدا می¬داند.

مرز دین داری و بی دینی و تاثیرات ایمان و عرفان بر روی انسان

• مرز دین داری و بی دینی، ایمان به عالم غیب است و مؤمنان کسانی هستند که به عالم غیب ایمان دارند. دین داری معمولی، ایمان و قبول عالم غیب است و ایمان عرفانی، شهود عالم غیب است. بدین ترتیب، ایمان و عرفان چشم آدمی را به جهانی بس بزرگ‌تر از آنچه که در ظاهر به نظر می‌رسد می‌گشاید.

"عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ" بودن خدا

• باید توجه داشت ﴿عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ﴾ بودن خدا به این معنا نیست که برخی اشیا برای خدا، غیب و برخی شهادت است، همۀ امور نزد خداوند، شهادت (آشکار) است و هیچ چیز بر او پوشیده نیست، اما برای دیگر موجودات، برخی امور، پوشیده و برخی امور، آشکار است. البته غیب و شهادت برای اشیا و افراد نسبی است؛ یعنی ممکن است بعضی امور برای برخی افراد پوشیده باشد، ولی همان امر برای فرد دیگری آشکار باشد.

مصادق جهان غیب

• برخی از مصادیق جهان غیب که از قرآن، روایات و کلام عالمان امامی قابل استخراج است عبارتند از:
• آیات:

1. مبدأ و معاد: ﴿الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ﴾
2. تاریکی: ﴿وَأَلْقُوهُ فِی غَیَابَتِ الْجُبِّ﴾

• روایات:

1. امام باقر(ع) فرمودند: «رجعت نیز از مصادیق غیب شناسانده شده است».
2. امام صادق(ع) فرمودند: «قیام حضرت امام عصر(ع) از مصادیق غیب شناسانده شده است».

• مصادیق غیب در کلام عالمان امامی:

1. ما کان أو سیکون: اخبار انبیاء سابق، آینده، آمدن پیامبری در آینده، البلایا و المنایا.
2. القواعد التی لیست ضروریات و لا مستنبطة منها بالفکر.

نتیجه گیری

• در نتیجه هر حقیقت و واقعیتی که ماورای درک انسان جاهل قرار گرفته است، برای او نوعی غیب است. البته، مفهوم دیگری از غیب نیز وجود دارد که عبارت است از حقایق پشت پرده واقعیات و رویدادهایِ عالم طبیعت که حواس و ذهن و دیگر ابزار شناخت معمولی، راهی به آنها ندارد.

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: