نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Bahmani(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۶ توسط Bahmani(بحث | مشارکتها)
در روایات اسلامی چنان مقام و منزلتی برای منتظرانموعود شمرده شده است که گاه انسان را به تعجب وا میدارد که چگونه ممکن است عملی که شاید در ظاهر ساده جلوه کند، از چنین فضیلتی برخوردار باشد. البته توجه به فلسفۀ انتظار و وظایفی که برای منتظران واقعی آن حضرت شمرده شده است، راز این فضیلت را روشن میسازد[۶]. همچنین انتظار از دیدگاهی دیگر بر دو قسم است: تکوینی و تشریعی. انتظارتکوینی، بیشتر حالت منفی دارد، اما تشریعی، پویا و توأم با علم و عمل است[۷].
از مجموع روایات به دست میآید انتظاردولت حق بدین معناست که انسان باید مشتاق باشد تا در رکاب حضرت، او را یاری نماید و به آنچه خواست خدا و امام زمان(ع) هست گردن نهد، نه اینکه بخواهد به خواستهای درونی و پست خود برسد. انتظاردولت حق با تمام انتظارها متفاوت است؛ چون منتَظَر در این انتظار، مولایمان امام زمان(ع) میباشد که او حجتحق و واسطۀ فیض و هدایت کنندۀ جامعه است. بیتردید این انتظار از شدیدترین، حساسترین و مهمترین انتظارهاست که فقط مخلصان به آن نائل میشوند و بدون پرهیزکاری و عمل به دستورهای دینی امکانپذیر نیست[۱۲].
یا همانند مجاهدانی که در محضر رسول خدا(ص) شمشیر زدن و با دشمنانپیکار کردند یکسان شمرده شده است: «"الْمُنْتَظِرُ الثَّانِیَ عَشَرَ مِنْهُمْ کَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ یَذُبُّ عَنْهُ"»[۴۱]. همچنین امام صادق(ع) فرمودند[۴۲]: «هرکس از شما بمیرد، در حالی که منتظر این امر (ظهور مهدی(ع)) باشد، همانند کسی است که با حضرت قائم(ع) در خیمهاش بوده باشد. سپس چند لحظهای درنگ کرده و آنگاه فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که در خدمت آن حضرتشمشیر بزند. سپس فرمود: نه به خدا، همچون کسی است که در رکاب رسول خدا(ص) شهید شده باشد».[۴۳]
منتظران ظهور چنان ارجمند خوانده شدهاند که مردن در حال انتظار همانند حضور در رکاب مقدسقائم(ع) شمرده است[۴۴]: «"مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَی هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ کَانَ کَمَنْ کَانَ فِی فُسْطَاطِ الْقَائِمِ"»[۴۵].
امام باقر(ع) ـ آنگاه که دین مورد خشنودیخداوند را تعریف میکند ـ پس از شمردن اموری میفرماید[۵۵]: «"... وَ اَلتَّسْلِیمُ لِأَمْرِنَا وَ اَلْوَرَعُ وَ اَلتَّوَاضُعُ وَ اِنْتِظَارُ قَائِمِنَا..."»[۵۶]
امام رضا(ع) فرمودند: «چقدر خوب است صبر و انتظار فرج! آیا نشنیدهای فرموده خدای عزوجل را که: ﴿وَارْتَقِبُواْ إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ﴾[۶۷]، ﴿فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ﴾[۶۸]. بنابراین بر شما بادصبر، به درستی که گشایش پس از ناامیدی میآید، البته آنان که پیش از شما بودند صبورتر از شما بودند»[۶۹].[۷۰]
امام کاظم(ع) فرمودند: «خوشا به حال شیعیان ما که در دوران غیبتقائم ما به دوستی ما چنگ میزنند و در ولایت ما ثابت و استوار میمانند و از دشمنان ما برائت و بیزاری ابراز میکنند. آنان از ما هستند و ما نیز از آنها هستیم. آنها ما را به امامت پذیرفتهاند و ما آنها را به عنوان شیعه پسندیدهایم. خوشا به حال آنها؛ خوشا به حال آنها. به خداسوگند که آنها در روز قیامت با ما و در ردیف ما هستند»[۷۱].[۷۲]
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل میشوید:
↑ر.ک. رجالی تهرانی، علیرضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۲۴۳؛ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳؛ قنبری، معصوم علی، بررسی مسألۀ انتظار ادله فوائد و نقش آن، ص ۸۷ و ۸۸.
↑«برترین کارهای امت من، انتظار فرج از جانب خداوند است». محمد بن علی بن بابویه، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۲، ص ۳۶ و کمال الدین وتمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۴؛مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲،ص۱۲۸.
↑ثبات الهداة، حرّ عاملی، محمد بن حسن، ج ۷، ص ۴۰؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶: «"هُوَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کَانَ مَعَ اَلْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ ثُمَّ سَکَتَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ هُوَ کَمَنْ کَانَ مَعَ رَسُولِ اَللَّهِ"»، برقی، احمد بن محمد بن خالد، محاسن، ج ۱، ص ۱۷۳. محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۵؛ کمال الدین و تمام النعمه، ص ۳۳۵-۶۴۷؛ الصراط المستقیم، ج۲، ص۲۲۸.
↑ر.ک. رجالی تهرانی، علیرضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۲۴۳؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷، انتظار و منتظران، ص ۱۸۹-۱۹۳؛ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، انتظار چیست منتظر کیست؟، ص ۱۹-۲۲؛ صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۲۲ – ۱۲۳؛ موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان، ص ۷۴-۷۵.
↑برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ج۱، ص۱۷۳؛ محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ص۶۴۴؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۷۴، ص۱۲۶.
↑ر.ک. صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۲۲ ـ ۱۲۳؛ آهنگران، محمد رسول، بررسی مبانی ضرورت زمینهسازی برای ظهور موعود، ص ۱۶۸.
↑«"... الْمُنْتَظِرُ لِلثَّانِی عَشَرَ مِنْهُمْ کَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) یَذُبُّ عَنْه..."» محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۶، ح ۵، باب ۳۳؛ ص ۳۵۷، ح ۵۴.
↑ر.ک. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰. آهنگران، محمد رسول، بررسی مبانی ضرورت زمینهسازی برای ظهور موعود، ص ۱۶۸. پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، انتظار چیست منتظر کیست؟، ص ۱۹-۲۲.