عصاره خلقت ۱ (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
عصاره خلقت
زبانفارسی
ترجمهٔ کتاب[[درباره امام زمان (کتاب)|درباره امام زمان]]
نویسندهعبدالله جوادی آملی
ویراستارمحمد صفایی
موضوعامام مهدی، مهدویت
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات مرکز نشر اسراء|انتشارات مرکز نشر اسراء]][[رده:انتشارات مرکز نشر اسراء]]
وابسته بهبنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء
محل نشرقم، ایران
سال نشر
  • ۱۳۷۸
  • ۱۳۷۹
  • ۱۳۸۱
  • ۱۳۸۲
  • ۱۳۸۴
  • ۱۳۸۶
  • ۱۳۸۷
  • ۱۳۹۰
  • ۱۳۹۴
  • ۱۳۹۶ ش
شابک۹۷۸-۹۶۴-۵۹۸۴-۴۶-۳‬
شماره ملی‭۲‎۳‎۳‎۷‎۳‎۸‎۶

عصاره خلقت؛ درباره امام زمان (ع)، کتابی است به زبان فارسی که با استناد به احادیث و روایات، و تبیین جایگاه امامت در مكتب تشیع و تسنن، به تبیین مسئله خلیفه‌اللهی انسان و مقام وی می‌پردازد. این کتاب به قلم عبدالله جوادی آملی نوشته شده و توسط انتشارات نشر اسراء به چاپ رسیده است[۱].

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «مؤلف، پس از ذکر فضایل و برکات نیمه شعبان، با استناد به احادیث و روایات، و تبیین جایگاه امامت در مکتب تشیع و تسنن، به تبیین مسئله خلیفةاللهی انسان و مقام وی می‌‏پردازد و آن‏گاه از انتظار، آثار انتظار و ابعاد مختلف آن سخن می‌‏راند. وی با بهره‌‏گیری از روایات، انسان عصر غیبت را به دو گونه منتظر واقعی، و انسان گرفتار جاهلیت و عدم شناخت تقسیم می‏‌کند و با توجه به حدیثی از امام صادق (ع) به وظایف شیعه در عصر غیبت اشاره می‏‌کند. نویسنده در بحث اصحاب خاص امام معتقد است که می‏‌توان با ۳۱۳ نفر، جهان را مسخر خود کرد؛ همان گونه که امام خمینی با دست خالی، جهان را متحیر خویش نمود. ضرورت شناخت امام، منافع امام غایب، حکمت غیبت و اسرار نهانی آن، از دیگر مباحث کتاب است»[۲]

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورنده

عبدالله جوادی آملی

آیت‌الله عبدالله جوادی آملی (متولد ۱۳۱۲ ش، آمل)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: ابوالحسن جوادی آملی، محمد تقی آملی، ابوالحسن شعرانی، محیی‌الدین الهی قمشه‌ای، محمد حسین فاضل تونی، سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد محقق داماد، هاشم آملی، امام خمینی و علامهٔ طباطبایی به اتمام رساند. او در کنار دروس فقه و اصول به تحصیل علوم عقلی و عرفانی اهتمام ورزید. عضویت در شورای عالی قضایی، نمایندگی مجلس خبرگان رهبری و امامت جمعهٔ قم از جمله فعالیت‌های وی است.[۳] او علاوه بر تدریس تفسیر قرآن کریم و خارج فقه، به تبیین رشته‌های گوناگون معقول و منقول اسلامی مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «تفسیر تسنیم»، «ادب فنای مقربان»، «شمیم ولایت»، «همتایی قرآن و اهل‌ بیت»، «تحریر رسالة الولایة شمس الوحی تبریزی»، «حکمت نظری و عملی در نهج‌البلاغه»، «علی مظهر اسمای حسنای الاهی»، «تجلی ولایت در آیهٔ تطهیر»، «ولایت در قرآن»، «کوثر کربلا»، «ولایت علوی (ع)»، «ولایت فقیه»، «فاطمه اسوه بشر»، «عصاره خلقت»، «وحی و نبوت»، «فلسفه تولی و تبری از نگاه قرآن و روایات»، «پیامبر رحمت (ص)»، «فلسفهٔ الهی از نظر امام رضا (ع)»، «حیات عارفانه امام علی (ع)»، «حکمت علوی (ع)»، «امام مهدی موجود موعود»، «نزول وحی»، «قرآن حکیم از منظر امام رضا (ع)» و «علی بن موسی الرضا و القرآن الحکیم» برخی از این آثار است.[۴]


پانویس

دریافت متن کتاب

پیوند به بیرون