اسلام جاهلی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- مدخل‌های وابسته به این بحث:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اسلام جاهلی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
مرحوم علامه طباطبایی- رضوان الله علیه مطلبی را در تفسیر شریف المیزان دارد که می‌‌فرماید: هنوز رسوبات جاهلیت در جامعه رواج دارد، یعنی جامعه، جامعه اسلامی است اما فکر، جاهلیت است. در جامعه کنونی این چنین است که اگر مردی آلوده شد بستگان مرد احساس ننگ نمی‌کنند ولی اگر زنی آلوده شد اعضای خانواده احساس ننگ می‌‌کنند و چه بسا اقدام به قتل او نمایند- چنانچه در روزنامه و مجلات به امثال این اتفاقات برمی خوریم- آیا این فکر، غیر از فکر جاهلیت است؟ آیا این غیرت، غیرت جاهلیت است یا غیرت دینی؟ البته مسلمان باید احساس ننگ بکند اما مشترک، نه متفاوت، باید به طور یکسان غیور باشد. بی غیرتی مطابق فرهنگ منحط غرب است، تبعیض در غیرت هم، همان فرهنگ منحط جاهلی است آنچه که مطابق با فرهنگ اسلام است تعادل در غیرت است.
متأسفانه ما، اسلامی سخن می‌‌گوییم اما جاهلی می‌‌اندیشیم و اندیشه جاهلی خود را به حساب اسلام ناب می‌‌گذاریم، بی غیرتی را درباره مردها، از فرهنگ غرب و غیرت داشتن در مورد زنها را از فرهنگ جاهلیت اخذ می‌‌کنیم و این دو را با هم جمع کرده و به حساب اسلام ناب می‌‌گذاریم و بعد گمان می‌‌کنیم که اسلام بین زن و مرد فرق قائل شده است. این که در بیانات حضرت امیر(ع) آمده است که: «و لبس الاسلام لبس الفر و مقلوبا»؛ اسلام به صورت یک پوستین وارونه، پوشیده شد تا شناخته نشود[۱] - و خدا روح مطهر حضرت امام را مهمان قرآن و عترت کند که بسیاری از این پرده‌ها را کنار زد و اسلام ناب را روشن نمود-، در بسیاری از موارد برخی مسائل را از بیگانه‌های غرب و برخی را از رسوبات جاهلیت گرفته ایم و این معجون را به صورت اسلام درآورده و گفتیم که این، نظر اسلام است در حالتی که وقتی به قرآن مراجعه می‌‌کنیم می‌‌بینیم قرآن می‌‌فرماید: ﴿الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ﴾[۲]؛ می‌‌فرماید نه درباره مرد آلوده مسامحه کنید و نه درباره زن. در مورد سرقت نیز قرآن می‌‌فرماید: ﴿السَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِنَ اللَّهِ﴾[۳]؛ این که در مورد سرقت ممکن است از زن بگذریم ولی از مرد نمی‌گذریم و در مسأله آلوده دامن شدن، به عکس عمل می‌‌کنیم، هردو، تبعیض و ناشی از افکار و اندیشه‌های جاهلانه است. این التقاط و رسوب جاهلی، با آن میراث فرهنگ غلط و منحط بیگانه یک مجموعه ای به صورت اسلام در آورده است که اگر کسی با این دید و اعتقاد به سراغ اسلام‌شناسی برود خیال می‌‌کند اسلام بین زن و مرد فرق گذاشته است و اگر هم بخواهد امتیاز آنها را جستجو کند یا در ارث جستجو می‌‌کند، یا در دیه تحقیق می‌‌کند. مقام زن را باید در انسان‌شناسی جستجو کرد، نه در دیه وارث. عظمتی را که دین برای زن قائل است همان عظمتی است که برای انسان قائل شده است[۴].
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ خطبه 107
- ↑ «به هر یک از زن و مرد زناکار صد تازیانه بزنید و اگر به خداوند و روز بازپسین ایمان دارید نباید در دین خداوند بخشایشی بر آن دو به شما دست دهد و هنگام عذابشان باید دسته‌ای از مؤمنان گواه باشند» سوره نور، آیه 2.
- ↑ «و دست مرد و زن دزد را به سزای آنچه کرده‌اند به کیفری از سوی خداوند ببرید و خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره مائده، آیه 38.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، زن در آیینه جمال و جلال