بحث:قلمرو علم غیب معصوم تا چه حدی است؟ (پرسش)
تنها چیزیکه مسلما و بالاتفاق، احدی غیر خداوند متعال از آن آگاه نیست، علم به غیب مطلق می‌باشد که همان ذات باری تعالی‌ست.
اما در مورد غیب نسبی،در دو محدوده می‌توان سخن گفت:
- محدوده زمانی:
۱.بالفعل و همیشه می‌دانند.
۲.هرگاه اراده کنند می‌دانند:
..الف) با اصول و قواعدی که می‌دانند از اخبار غیبی آگاه می‌گردند.
..ب) کتبی نزد آنهاست که در آنها اخبار غیب آمده است.
۳.هرگاه مصلحت باشد و خداوند بخواهد،از غیب آگاه می‌گردند.
- محدوده موضوعات:
۱.همه چیز را می‌دانند.
۲.هرچه که مربوط به هدایت بشر است می‌دانند.
۳.به مسائل غیبی کلی احاطه دارند نه به جزئیاتش.
۴.به آنچه در لوح محو و اثبات است علم دارند نه آنچه که در لوح محفوظ نوشته شده.(در لوح محو و اثبات، تقدیراتی که به قطعیت نرسیده و مشروط است وجود دارد؛در این مرحله شخص عالم، از حوادث آگاه است اما ممکن است تمام شرایط و موانع آن نزد غیر خدا روشن نباشد لذا نمی‌تواند به طور قطع از وقوع آن حوادث خبر دهد.
افزون بر این که در جوامع حدیثی شیعه در ابواب علم ائمه(ع)، احادیث متعددی درباره علم تفصیلی امامانعلیهم السلام به حوادث روزگار خویش و از جمله به فرجام کارشان موجود است(8) و نیز احادیث فراوانی از آگاهی معصومانعلیهم السلام به «جفر»، «جامعه» و «مصحف» (مجموعههای حاوی اطلاعات غیبی) خبر دادهاند(9)، در منابع تاریخی و حدیثی شیعه و اهل سنت، اخبار فراوان و متعددی درباره آگاهی و خبر دادن پیامبر اسلامصلی الله علیه و آله و سلم و انبیای پیشینعلیهم السلام ، امیرالموءمنین (ع) و امام حسن(ع) از شهادت امام حسین(ع) وجود دارد،(10) هم چنان که روایات متعدد دیگری نیز در حدّ تواتر، در مآخذ تاریخی، کلامی و حدیثی کهن وجود دارد که به روشنی دلالت میکند که امام حسین(ع) از فرجام کار خویش کاملاً آگاه بود و از آن در مقاطع مختلف قیام با تعبیرات و شیوههای مختلف خبر داده است.(11) افزون بر این، اموری همانند لطف الهی، ضرورت اتمام نعمت، شاهد بودن پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم وامام (ع) بر احوال امت و...، نیز مقتضی آگاه بودن امامانعلیهم السلام از جزئیات حوادث است.(http://www.ensani.ir/fa/content/93105/default.aspx)