برنامه حکومتی و اصلاحی امام مهدی چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۰۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

برنامه حکومتی و اصلاحی امام مهدی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت

برنامه حکومتی و اصلاحی امام مهدی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

نجم‌الدین طبسی
آیت الله نجم‌الدین طبسی در کتاب «چشم اندازی به حکومت مهدی» در اين‌باره گفته است:
« اداره سرزمینی به گستردگی دنیا، کار دشواری است که تنها با برخورداری از رهبری الهی وکارگزارانی دلسوز و معتقد به نظام الهی و حاکمیت اسلام امکان پذیر است. آری، امام(ع) برای اداره سرزمین‌ها وزیرانی را می‌گمارد که پیشینه مبارزاتی داشته، در تجربه وعمل، پایداری و قاطعیت از خود نشان داده‌اند. استاندارانی با شخصیتی قوی، اداره روش امور استان‌ها را به عهده می‌گیرند که جز مصالح کشور اسلامی‌ و خشنودی خداوند، به چیز دیگری نمی‌اندیشند. روشن است، کشوری که مسؤولانش دارای این ویژگی‌ها باشند، بر دشواری‌ها پیروز می‌شود و ویرانی‌های حکومت‌های پیشین با موفقیت به آبادانی تبدیل می‌گردد ووضع به گونه‌ای دگرگون می‌شود که زندگان آرزوی زندگی دوباره مردگان را می‌نمایند. باید توجّه داشت که حضرت(ع) هنگامی‌ زمام امور را به دست می‌گیرد که دنیا وارث انبوهی از نابسامانی‌هاست ومیلیون‌ها معلول و بیمار جسمی‌ وروانی وجود دارد. هاله‌ای از ویرانی‌ها بر دنیا سایه افکنده است وناامنی همه جا را فرا گرفته است. شهرها در اثر جنگ ونبرد به ویرانه‌ای تبدیل گشته است ونابودی کشتزارها در اثر آلودگی محیط زیست، کمبود ارزاق را به دنبال داشته است. از سویی، مردم جهان، دولت‌ها، احزاب وسازمان‌های بسیاری را دیده اند که مدّعی بوده‌اند، اگر زمام امور را به دست گیرند، می‌توانند به جهان وجهانیان خدمت کنند و آرامش و امنیت و بهبودی وضع اقتصادی را به ارمغان آورند؛ ولی در عمل هر کدام از دیگری بدتر رفتار کردند وجز فساد وکشتار وویرانی چیزی به ارمغان نیاورند. کمونیسم متلاشی شد، مائوئیسم مغضوب سران خود قرار گرفت ودمکراسی غربی جز شعاری مردم فریب چیزی بیش نبود. سرانجام روزگاری فرا می‌رسد که عدل و عدالت به دست توانای مرد الهی در روی زمین مرده از ستم پیاده می‌شود. او آن چنان در اجرای این شعار " يَمْلَاءُ الارْضَ‏ قِسْطَاً وَ عَدْلًا ‏‏" [۱] جدّی ومصمّم است که آثار آن در همه جا نمایان می‌شود. حضرت، حکومت را به گونه‌ای سازماندهی می‌کند ومردم را به گونه‌ای تربیت می‌نماید که دیگر واژه ستم از ذهن‌ها رخت بر می‌بندد وبه تعبیر روایات، دیگر کسی به دیگری ستم نمی‌کند؛ حتی حیوانات نیز دست از تعدّی وستم بر می‌دارند و گوسفند همنشین گرگ می‌گردد. ام سلمه می‌گوید: پیامبر(ص) فرمود: "مهدی(ع) چنان عدالتی در جامعه برپا می‌کند که زندگان آرزو می‌کنند، کاش مردگانشان زنده می‌بودند واز آن عدالت بهره مند می‌گردیدند"[۲]. امام باقر(ع) در تفسیر آیه شریفه {{متن قرآن|اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا[۳]، می‌فرماید: "خداوند زمین را با حضرت قائم(ع) زنده می‌گرداند. آن حضرت در زمین به عدالت رفتار می‌کند وزمین را با گسترش عدالت زنده می‌نماید؛ پس از آن که در اثر گسترش ستم مرده بود"[۴]. نیز امام صادق(ع) می‌فرماید: "به خدا سوگند، به طور حتم عدالت مهدی(ع) به درون خانه‌ها واتاق‌های شان نفوذ می‌کند؛ هم چنان که سرما و گرما در آن وارد می‌شود"[۵]. از این روایت استفاده می‌شود که با وجود خواسته گروهی و حتی مخالفت آنان، عدالت همه جهان را بدون استثنا در بر می‌گیرد. امام باقر(ع) در تفسیر آیه شریفه ﴿الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الأُمُورِ [۶] می‌فرماید: "این آیه در شأن مهدی ویارانش فرود آمده است. خداوند به وسیله آنان، دین خود را آشکار می‌کند وحاکم می‌گرداند؛ به گونه‌ای که اثری از ستم وبدعت دیده نمی‌شود"[۷]. امام رضا(ع) در این باره می‌فرماید: "آن گاه که حضرت مهدی(ع) ظهور کند، ترازوی عدالت را در جامعه برقرار می‌کند واز آن پس، کسی به دیگری ستم نمی‌کند"[۸]. نیز امیرمؤمنان(ع) می‌فرماید: "حضرتش در میان کشاورزان و مردم به عدالت رفتارمی‌کند"[۹]. جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید: شخصی خدمت امام باقر(ع) رسید و عرض کرد: این پانصد درهم زکات اموالم را از من تحویل بگیر! امام(ع) فرمود: "خودت آن را داشته باش وبه همسایگان وبیچارگان ونیازمندان مسلمان بده. پس فرمود: هنگامی‌ که مهدی ما اهل بیت قیام کند، اموال را یکسان تقسیم می‌کند وبه عدالت با آنان رفتار می‌نماید. پس هر کس که از او پیروی کند، از خدا پیروی کرده است وکسی که نافرمانی او کند، خدا را سرکشی نموده است وبدین سبب نام حضرتش را مهدی گذارده اند که به امور ومسائلی پنهان هدایت می‌شود"[۱۰]. عدالت در روزگار مهدی(ع) چنان فراگیر می‌شود که حتی اولویت‌های شرعی رعایت می‌گردد وکسانی که می‌خواهند واجبات خود را انجام دهند، بر کسانی که درصدد انجام مستحبات هستند، در بهره گیری از امکاناتی که برای آن منظور است، مقدّم هستند. مثلاً در روزگار حضرت قائم(ع) که اسلام و [[حکومت] الهی در سراسر جهان برقرار می‌شود، طبیعی است که شعایر الهی نیز با شکوهی وصف ناشدنی برگزارمی‌شود. حج ابراهیمی‌ یکی از شعایر الهی است که بر اثر گسترش حکومت اسلامی، دیگر مانعی برای رهسپاری به سوی حج بر جای نمی‌ماند ومردم برای انجام حج، مانند سیلی خروشان به سوی کعبه می‌شتابند ودر نتیجه گرداگرد کعبه شلوغ شده، برای همه حج گزاران کفایت نمی‌کند. امام(ع) دستور می‌دهد که اولویت را به کسانی دهند که حج واجب بر عهده دارند وبه سخن امام صادق(ع) این نخستین جلوه گاه عدالت مهدی موعود است. امام صادق(ع) می‌فرماید: "نخستین چیزی که از عدالت حضرت قائم(ع) آشکار می‌شود، این است که اعلام می‌کند، کسانی که حج یا مناسک مستحب به جامی‌آورند وحجر الاسود را استلام می‌کنند وطواف مستحبی انجام می‌دهند، آن را به کسانی که حج واجب دارند واگذار کنند"[۱۱]»[۱۲].

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

{

  1. زمین را پر از عدل وقسط می‌کند.
  2. مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳۱۵؛ الاذاعه، ص ۱۱۹؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۲۹۴
  3. بدانید وآگاه باشید که خداوند، زمین را پس از مرگش زنده می‌کند؛ سوره حدید: آیه: ۱۷.
  4. کمال الدین، ص ۶۶۸؛ المحّجه، ص ۴۲۹؛ نورالثقلین، ج ۵، ص ۲۴۲؛ ینابیع المودّه، ص ۴۲۹؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۵۴
  5. نعمانی، غیبة، ص ۱۵۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲
  6. همان کسانی که اگر آنان را در زمین توانمندی دهیم نماز بر پا می‌دارند و زکات می‌پردازند و به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناپسند باز می‌دارند و پایان کارها با خداوند است؛ سوره حج، آیه: ۴۱.
  7. تفسیر قمی، ج ۲، ص ۸۷؛ المحجّه، ص ۱۴۳؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۴۱
  8. کمال الدین، ص ۳۷۲؛ کفایة الاثر، ص ۲۷۰؛ اعلام الوری، ص ۴۰۸؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص ۳۱۴؛ فرائد السمطین، ج ۲، ص ۳۳۶؛ ینابیع المودّه، ص ۴۴۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ غایة المرام، ص ۶۹۶؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۶۴
  9. اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۶
  10. عقد الدرر، ص ۳۹؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۱۸۶
  11. کافی، ج ۴، ص ۴۲۷؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۲۵؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴
  12. طبسی؛ نجم‌الدین، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص ۱۱۱ - ۱۱۲.
  13. نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.
  14. غیبة نعمانی، ص ۳۳۳، ح ۳.
  15. بحار الانوار، ج ۶۸، ذیل حدیث ۱۷، ص ۳۸۲؛ پیامبر اسلام می‌فرماید: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأَخْلَاقِ»
  16. احزاب / ۲۱. ﴿لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ
  17. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶؛ زمانی که قائم ما قیام کند، دست خود بر سربندگان خواهد نهاد و به وسیلۀ آن، عقل‌هاۀ، ایشان را جمع خواهد کرد و اخلاق آنها را به کمال خواهد رساند.
  18. غیبة نعمانی، ص ۳۰۵، امیرالمؤمنین امام علی(ع) در توصیف مهدی(ع) می‌فرماید: دانش او از همه شم بیشتر است.
  19. کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۵۹، ح ۵.
  20. غیبة نعمانی، ص ۲۳۸، ح ۳۰؛ در زمان امام مهدی(ع) به شما حکمت [و دانش] داده می‌شود، تا آنجا که زن در درون خانه‌اش مطابق کتاب خدا و سنت پیامبر قضاوت می‌کند.
  21. کنزل العمال، ج ۱۶، ص ۱۸۲، ح ۴۴۲۱۶.
  22. بحار الانوار، ج ۷۸، ص ۹۱، ح ۹۸. هیچ چیز مانند بدعت‌ها دین را ویران و تباه نکرده است.
  23. الکافی، ج ۱، ص ۵۴، ح ۲. هرگاه بدعت‌ها در میان امتم آشکار شوند، بر عالم است که علم و دانش خود را آشکار سازد و هر کس چنین نکند، نفرین خدا بر او باد!
  24. بحار الانوار، ج ۵۸، ص ۱۱، ح ۱۱.
  25. خصال، ج ۲، ص ۶۲۵، ح ۱۰.
  26. کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶. زمین برای او پیچیده می‌شود [در لحظه‌ای از نقطه‌ای به نقطه دیگر می‌رود] و تمام گنج‌های آن برای او آشکار می‌گردد.
  27. غیبة نعمانی، ص ۲۳۶، ح ۲۶. وقتی قائم اهل بیت(ع) قیام کند، [اموال را] به مساوی تقسیم می‌کند و در میان خلق به عدالت رفتار می‌نماید.
  28. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۱.
  29. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰.
  30. کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، بص ۳۳۲، ح ۱۶. در تمام زمین، هیچ ویرانه‌ای نمی‌ماند، جز اینکه آباد می‌شود.
  31. الکافی، ج ۵، ص ۵۵. در سخنی از امام باقر درباره این واجب آمده: «إِنَّ الاَْمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ سَبِيلُ الاَْنْبِيَاءِ وَمِنْهَاجُ الصَّالِحِينَ فَرِيضَةٌ عَظِيمَةٌ بِهَا تُقَامُ الْفَرَائِضُ»؛ امر به معروف و نهی از منکر .... واجبی است که به سبب آن همه واجبات اقامه می‌شود».
  32. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۴۷، ح ۹.
  33. مفاتیح الجنان، دعای ندبه.
  34. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۱، ح ۴.
  35. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۲.
  36. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۲۷۳، ۲۸۰.
  37. نهج البلاغه، از خطبه ۱۳۸.
  38. «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ(ع) دَعَا النَّاسَ إِلَى الْإِسْلَامِ جَدِيداً وَ هَدَاهُمْ إِلَى أَمْرٍ قَدْ دُثِرَ...»؛ ارشاد، مفید، ص۳۴۳.
  39. «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ(ع) جَاءَ بِأَمْرٍ جَدِيدٍ كَمَا دَعَا رَسُولُ اللَّهِ(ص) فِي بُدُوِّ الْإِسْلَامِ إِلَى أَمْرٍ جَدِيدٍ»؛ ارشاد، ص۳۴۳.
  40. «الْقَائِمُ يَهْدِمُ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ حَتَّى يَرُدَّهُ إِلَى أَسَاسِهِ وَ مَسْجِدَ الرَّسُولِ(ص) إِلَى أَسَاسِهِ وَ يَرُدُّ الْبَيْتَ إِلَى مَوْضِعِهِ وَ أَقَامَهُ عَلَى أَسَاسِهِ»بحار، ج۵۲، ص۳۳۲.
  41. «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ سَارَ إِلَى الْكُوفَةِ فَهَدَمَ بِهَا أَرْبَعَةَ مَسَاجِدَ وَ لَمْ يَبْقَ مَسْجِدٌ عَلَى الْأَرْضِ لَهُ شُرَفٌ إِلَّا هَدَمَهَا وَ جَعَلَهَا جَمَّاءَ وَ وَسَّعَ الطَّرِيقَ الْأَعْظَمَ...»؛ ارشاد، ص۳۴۴.
  42. «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ أَمَرَ بِهَدْمِ الْمَنَارِ وَ الْمَقَاصِيرِ الَّتِي فِي الْمَسَاجِدِ»
  43. «مَعْنَى هَذَا أَنَّهَا مُحْدَثَةٌ مُبْتَدَعَةٌ لَمْ يَبْنِهَا نَبِيٌّ وَ لَا حُجَّةٌ»؛ کتاب الغیبة، ص۱۳۱؛ بحار، ج۵۲، ص۳۲۳.
  44. «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ دَعَا النَّاسَ إِلَى أَمْرٍ جَدِيدٍ كَمَا دَعَا إِلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ(ص) وَ إِنَّ الْإِسْلَامَ بَدَأَ غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً كَمَا بَدَأَ فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ»؛ غیبة نعمانی، ص۱۷۲؛ بحار، ج۵۲، ص۳۶۶.
  45. «الْإِسْلَامُ بَدَأَ غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً كَمَا بَدَأَ فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ»
  46. «يَسْتَأْنِفُ الدَّاعِي مِنَّا دُعَاءً جَدِيداً كَمَا دَعَا رَسُولُ اللَّهِ(ص)»؛ غیبة نعمانی، ص۱۷۲؛ بحار، ج۵۲، ص۳۶۶.
  47. الهامی، داوود، آخرین امید، ص ۲۸۷-۲۹۱
  48. نهج البلاغه، خطبه۱۳۸.
  49. بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۲۸.
  50. بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۵۲.
  51. بدعت، به معنای داخل کردن اندیشه و آرای شخصی در دین و دینداری است.
  52. بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۳۹.
  53. بحارالأنوار، ج۱۰، ص۱۰۴.
  54. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، باب۳۲، ح۱۶.
  55. الغیبه، عمانی، باب۸۳، ح۲۶.
  56. الغیبه، عمانی، باب۸۳، ح۲۶.
  57. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، باب۳۲، ح۱۶.
  58. بحارالأنوار، ج۵۱، ص۴۷.
  59. «أَيْنَ‏ طَامِسُ‏ آثَارِ الزَّيْغِ‏ وَ الْأَهْوَاءِ، أَيْنَ قَاطِعُ حَبَائِلِ الْكَذِبِ وَ الِافْتِرَاء‏ »
  60. بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۲۱.
  61. آفتاب مهر، ج۱، ص ۲۵۱-۲۵۴.
  62. نهج البلاغه فیض الاسلام، خطبه ۱۳۸، ص ۴۲۴.
  63. غیبت نعمانی، باب ۲۱، ح ۳، ص ۳۳۳.
  64. پیامبر اسلام (ص) می‌فرماید: " إِنَّمَا بُعِثْتُ‏ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الْأَخْلَاقِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ همانا من برای تکمیل مکارم اخلاق برانگیخته شدم»؛ بحار الانوار، ج ۶۸، ذیل حدیث ۱۷، ص ۳۸۲.
  65. اشاره به آیه ﴿لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ؛ و برای شما در رسول خدا الگوی نیکویی است»؛ سوره احزاب: ۲۱.
  66. " إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ‏ بِهِ‏ عُقُولَهُمْ‏ وَ أَكْمَلَ‏ بِهِ‏ أَخْلَاقَهُمْ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۷۱، ص ۳۳۶.
  67. امیر المؤمنین(ع) در توصیف مهدی(ع) می‌فرماید: «دانش او از همه شما بیشتر است»؛ غیبت نعمانی، باب ۱۳، ح ۱، ص ۳۰۵.
  68. کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۴، ح ۵، ص ۴۸۷.
  69. غیبت نعمانی، باب ۱۳، ح ۳۰، ص ۳۳۷.
  70. کنز العمال، ج ۱۶، ح ۴۴۲۱۶، ص ۱۸۲.
  71. " مَا هَدَمَ‏ الدِّينَ‏ مِثْلُ‏ الْبِدَع‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار الانوار، ج ۷۸، ح ۹۸، ص ۹۱.
  72. کافی، ج ۱، باب البدع و الرای و المقائیس، ح ۲، ص ۵۴.
  73. " وَ لَا يَتْرُكُ‏ بِدْعَةً إِلَّا أَزَالَهَا وَ لَا سُنَّةً إِلَّا أَقَامَهَا ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار الانوار، ج ۵۸، ح ۱۱، ص ۱۱.
  74. " لَوْ قَدْ قَامَ‏ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ‏ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ خصال، باب اربعمائه، ح ۱۰، ص ۶۸۵.
  75. " تُطْوَى‏ لَهُ‏ الْأَرْضُ‏ وَ تَظْهَرُ لَهُ‏ الْكُنُوز‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۲، ح ۱۶، ص ۶۰۳.
  76. " إِذَا قَامَ‏ قَائِمُ‏ أَهْلِ‏ الْبَيْتِ‏ قَسَمَ‏ بِالسَّوِيَّةِ وَ عَدَلَ‏ فِي‏ الرَّعِيَّةِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ غیبت نعمانی، باب ۱۳، ح ۲۶، ص ۲۴۲.
  77. بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۳۷، ص ۸۱.
  78. بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۳۸، ص ۹۲.
  79. " فَلَا يَبْقَى‏ فِي‏ الْأَرْضِ‏ خَرَابٌ‏ إِلَّا عُمِر‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۳، ح ۱۶، ص ۶۰۳.
  80. سوره آل عمران: ۱۱۰.
  81. در سخنی از امام باقر درباره این واجب آمده: «إن الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر ... فريضة عظيمة بها تقام الفرائض؛ امر به معروف و نهی از منکر... واجبی است که به سبب آن همه واجبات اقامه می‌شود»؛ (کافی، ج ۵، باب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، ح ۱، ص ۵۵
  82. " الْمَهْدِيُ‏ وَ أَصْحَابُهُ‏ ...يَأْمُرُونَ‏ بِالْمَعْرُوفِ‏ وَ يَنْهَوْنَ‏ عَنِ‏ الْمُنْكَرِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۹، ص ۴۷.
  83. " أَيْنَ‏ طَامِسُ‏ آثَارِ الزَّيْغِ‏ وَ الْأَهْوَاءِ، أَيْنَ‏ قَاطِعُ‏ حَبَائِلِ‏ الْكَذِبِ‏ وَ الِافْتِرَاء‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ مفاتیح الجنان، دعای ندبه.
  84. بحار الانوار، ج ۵۲، باب ۲۷، ح ۴، ص ۳۱۱.
  85. " فَإِذَا خَرَجَ‏ أَشْرَقَتِ‏ الْأَرْضُ‏ بِنُورِ رَبِّها وَ وَضَعَ‏ مِيزَانَ‏ الْعَدْلِ‏ بَيْنَ‏ النَّاسِ‏ فَلَا يَظْلِمُ‏ أَحَدٌ أَحَداً ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۲۹، ص ۳۲۲.
  86. بالادستان، محمد امین؛ حائری‌‎پور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۱۹۳ - ۲۰۴.