ظهور چگونه می‌تواند خاستگاه ارادی داشته باشد؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۳۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

ظهور چگونه می‌تواند خاستگاه ارادی داشته باشد؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / مقدمات ظهور امام مهدی / کلیات ظهور امام مهدی

ظهور چگونه می‌تواند خاستگاه ارادی داشته باشد؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

نویسندگان کتاب «آفتاب مهر» در این‌باره گفته‌اند:
«تحقق این امر، دلایل مختلفی دارد؛ از جمله اینکه: در فطرت انسان‌ها، حق طلبی و عدالت خواهی نهفته شده است. در درون جان و خمیر مایه آنان رشد و تعالی، مهر ورزی و نیک خواهی، آسایش و آرامش همگانی، بیزاری از ظلم و فریب کاری، نفرت از تباهی و آلودگی نهادینه شده است. انسآن‌ها، واقعاً زیبایی و رفاه را برای همه خواسته، از مشکلات و کاستی‌های دیگران رنج می‌برند؛ لذا هنگام بروز بلا‌ها، به یاری یک دیگر برمی‌خیزند. طبیعی است انسانی که دارای حیات اجتماعی است، زمانی می‌تواند به امیال فطری خود پاسخ دهد که جامعه، تحت مدیریت صحیح قرار گیرد. آدمی‌ وقتی می‌بیند مکتب‌های دست‌ساز بشر و حاکمیت انسان‌های بریده از خدا، نه تنها نتوانسته اند محیط مطلوب را فراهم آورد؛ بلکه با فراوانی ظلم و فساد، درد‌های بی شماری را بر او تحمیل کرده‌اند، از درون جان، آرزو می‌کند که روزی انسان کامل بیاید و در سایه سار حکومتش، حقیقت زیبایی خویش را جلوه‌گر سازد؛ بنابراین ظهور امام مهدی (ع) امری است که فطرت، آن را می‌طلبد و خداوند در پاسخ به این نیاز فطری، ظهور منجی را نوید داده است. اگر از راه عقل بخواهیم به این مطلب بنگریم، می‌توانیم بگوییم: یکی از صفات زیبای الهی، لطف است. هرجا فیض الهی امکان داشته باشد، لطف او می‌طلبد که این فیض را برساند؛ از این رو امامت _ طبق تعریف شیعه _ پس از رحلت پیامبر(ص) معنا پیدا می‌کند؛ چرا که وجود امام و راهبری او، انسان را به خدا نزدیک‌تر و از معصیت دورتر می‌کند. حال اگر مردم به گونه‌ای آماده پذیرش مدیریت و حاکمیت امام شدند، تا در سایه حکومت او، به سوی تعالی و قرب الهی حرکت کنند، لطف خدا می‌طلبد ظهور چنین فردی را رقم بزند»[۱].

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. آفتاب مهر، ج۲، ص ۱۲۰ - ۱۲۱.