شیخ مفید
محمد بن محمد بن نعمان (متولد (۳۳۶ ق، بغداد و متوفی ۴۱۳ ق، کاظمین)، مشهور به شیخ مفید، تحصیلات دینی خود را در محضر اساتیدی همچون: شیخ صدوق، ابوغالب زراری محمد بن عمر جعابی، ابن قولویه و ابن جنید اسکافی به اتمام رساند. وی متکلم و فقیه امامیه در قرن‌ها چهارم و پنجم بوده است. او علاوه بر تدریس دروس دینی و پرورش شاگردانی چون شیخ طوسی، سید رضی و سید مرتضی علم الهدی، چندین جلد کتاب رشته تحریر درآورده است. «الرسالة الأولی فی الغیبة»، «الإفصاح فی الإمامة»، «تفسیر القرآن المجید المستخرج من تراث الشیخ المفید»، «الإیضاح فی الإمامة» و «الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد» برخی از این آثار است.[۱]