عمرو بن جندب حضرمی
مقدمه
«عمرو» و به قولی «عمر» فرزند جندب حضرمی است، حضرمی از حضرموت از قبیله قحطانی و یا از بنی حضرمی، یکی از قبایل یمن بوده است.
وی از راویان حدیث و از شیعیان امیرالمؤمنین(ع) بود که در جنگ‌های جمل و صفین در رکاب آن حضرت شرکت داشت. وی در کوفه سکنا گزید و از یاران و هم‌فکران حجر بن عدی در حمایت از ایمان و اعتقادش به امیرالمؤمنین(ع) بود، و هنگامی که حجر بن عدی دستگیر شد، عمرو بن جندب از شهر گریخت و پس از مرگ زیاد به کوفه بازگشت. وی همواره در طول زندگانی‌اش در مسیر ولایت اهل بیت(ع) بود و پس از هلاکت معاویه با مسلم بن عقیل بیعت کرد، اما هنگامی که مسلم بن عقیل تنها ماند و دستگیر شد، از شهر خارج شد و خود را به کاروان و قافلۀ کوچک امام حسین(ع) رساند و همراه آن حضرت به دشت کربلا آمد و در رکاب امام حسین(ع) عزیز حضرت فاطمه(س) با سپاه عمر سعد جنگید و به شهادت رسید[۱] و پس از آن به شرافت و افتخاری نائل گشت که در زیارت ناحیه مقدسه بر او سلام داده شده است[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۲۷؛ و ر.ک: تهذیب التهذیب، ج۶، ص۱۲۵.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۵، ص۷۳.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۰۶۵-۱۰۶۶.