ابن وضاح در علوم قرآنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

وی از مفسران عصر حضور است؛ زیرا شیخ طوسی او را با عنوان «عبدالله بن وضّاح» از اصحاب امام کاظم(ع) به شمار آورده[۱] و در فهرست از وی با عنوان «ابن وضّاح» یاد کرده و با عبارت " له كتاب التفسير" از کتاب تفسیری وی خبر داده است[۲].

آیت‌الله خویی نیز ابن وضاح را همان عبد الله بن وضاح دانسته است[۳]، ولی آقا بزرگ تهرانی پس از ذکر کتاب وی با عنوان تفسیر ابن وضّاح فرموده است: اسم وی معلوم نیست و از شیخ نقل کرده که او را در باب کنیه‌های فهرست آورده و گفته است: «احمد بن میثم نوه فضل بن دکین کوفی که در سال ۲۱۹ شهید شده این تفسیر را از وی روایت کرده»، و از آن استفاده کرده است که وی در اواسط‍ قرن سوم زندگی می‌کرده و احتمال داده است که وی از نوه‌های عبدالله بن وضّاح کوفی باشد[۴]، ولی در فهرست شیخ دربارۀ ایشان چنین سخنی دیده نمی‌شود، بلکه این سخن را شیخ دربارۀ کتاب المناقب حمّانی که بعد از ایشان آورده، فرموده است[۵] و ظاهراً آقا بزرگ به اشتباه این سخن را دربارۀ تفسیر ابن وضاح دانسته است. در نتیجه، بر این اساس که وی «عبد الله بن وضاح» باشد، شیعه و ثقه است؛ زیرا نجاشی او را در رجال خویش ذکر و توثیق کرده است[۶][۷]

منابع

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۳۵۵ (اصحاب الکاظم(ع)، باب العین، رقم ۲۴).
  2. ر.ک: طوسی، الفهرست، ص۱۹۳، رقم ۸۸۲.
  3. ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲۳، ص۴۹، رقم ۱۵۱۷۶ و ج۱۰، ص۳۶۴، رقم ۷۱۹۷.
  4. آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۲۴۹، رقم ۱۱۹۸.
  5. ر.ک: طوسی، الفهرست، ص۱۹۳، رقم ۸۸۳.
  6. رجال النجاشی، ص۲۱۵، رقم ۵۶۰. شایان ذکر است که برخی او را متوفای حدود ۳۲۸ و معاصر شیخ کلینی دانسته‌اند (ر.ک: عقیقی بخشایشی، طبقات مفسران شیعه، ج۱، ص۵۹۶، رقم ۱۱۲) ولی نادرستی آن نیز با توجه به بیان فوق، معلوم است.
  7. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۳۳-۲۳۴.