آتش و دود (نشانه ظهور)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۱۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.


آتش و دود در نشانه‌های آخرالزمان آمده است. آتش و دودی در خاور زمین برمی‌خیزد که تا چهل شب مشتعل می‌شود[۱][۲].

مقدمه

  • قیامت برپا نمی‌شود تا در یکی از وادی‌های حجاز، آتش روان گردد[۳]. تعبیر سیلان و روان در مورد آتش محل تأمّل است؛ زیرا آتش هنگامی می‌تواند روان گردد که جسم شعله‌ور، یک جسم سیال و مایع باشد و آن چیزی جز نفت نیست. برخی از این آتش، تعبیر به منفجر شدن چاه‌های نفت کرده‌اند. امیرمؤمنان علی (ع) می‌فرماید: پیش از قیام قائم (ع) مردم با یک سلسله از نشانه‌های آسمانی بیم داده می‌شوند: ۱. آتشی که در آسمان پدید آید. . . [۴]. در حدیث دیگری آمده است: عمودی از آتش در طرف مشرق در آسمان پدید می‌آید که همه مردم روی زمین آن را می‌بینند. هرکس آن زمان را درک کند، برای خانواده‌اش موادّ غذایی یک ساله را تامین کند[۵][۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. روزگار رهایى، ج ۲، ص ۸۳۳.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۷.
  3. همان، ص ۸۳۴.
  4. ارشاد مفید، ص ۳۴۰؛ اعلام الورى، ص ۴۲۹؛ الزام الناصب، ص ۱۸۴.
  5. روزگار رهایى، ج ۲، ص ۸۳۹.
  6. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۷.