باران‌های پیاپی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  • یکی از پدیده‏‌های سال ظهور و نشانه‏‌های غیر حتمی آن، باران‏‌های پیاپی است که تا آن‏روز، مانند آن دیده نشده است و زمینه آبادی و سرسبزی زمین را فراهم می‌‏کند و به بهبود وضع زمین منجر می‌‏شود؛ چنان‏که امام صادق(ع) می‌‏فرماید: در آستانه قیام قائم(ع) سالی پر باران خواهد بود که در اثر آن، خرما بر روی نخل می‏‌پوسد. در این، تردیدی به خود راه ندهید[۱].
  • بارش این مقدار باران پیاپی، کم‏‌سابقه یا بی‌‏سابقه است. البته احتمال دیگری نیز وجود دارد که این باران‏ها، هم زمان و در همه جای زمین ببارد. در این صورت، می‌‏تواند جنبه اعجاز داشته باشد. امام صادق(ع) فرمود: وقتی که زمان قیام قائم(ع) فرارسد، بر مردم باران فروخواهد ریخت؛ در ماه جمادی الثانی و ده روز رجب؛ بارانی که مانندش دیده نشده است[۲][۳].

باران‌های پیاپی در موعودنامه

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. " إِنْ قُدَّامَ الْقَائِمِ (ع) لَسَنَةً غَيْدَاقَةً يَفْسُدُ فِيهَا الثَّمَرُ فِي‏ النَّخْلِ‏ فَلَا تَشُكُّوا فِي‏ ذَلِكَ‏ ‏‏‏‏"، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۴۴۹؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۶۱.
  2. " إِذَا آنَ‏ قِيَامُ‏ الْقَائِمِ‏ مُطِرَ النَّاسُ‏ جُمَادَى‏ الْآخِرَةِ وَ عَشْرَةَ أَيَّامٍ مِنْ رَجَبٍ مَطَراً لَمْ تَرَ الْخَلَائِقُ مِثْلَه‏ ‏‏‏‏"، شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۸۱؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۶۴؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۶۳.
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۱۳ - ۱۱۴.
  4. غیبة طوسی، ص ۴۴۹.
  5. اعلام الوری، ص ۲۹۰ و ۴۳۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷.
  6. برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۵۰.
  7. ملاحم ابن طاووس، ص ۷۱ و ۱۴۱؛ عقد الدرر، ص ۱۶۹.
  8. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۴؛ احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۵.
  9. عقد الدرر، ص ۸۴.
  10. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ اختصاص مفید، ص ۲۰۸.
  11. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۵۵.