خطیب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

سخنران. کسی که خطبه می‌‌خواند. در کاخ یزید، در حضور اسرای اهل بیت، خطیب دربار به دستور یزید شروع به سخنرانی کرد و به مدح یزید و ناسزا گفتن به علی (ع) و حسین (ع) پرداخت. زین العابدین (ع) بر سر او فریاد کشید که: وای بر تو ای خطیب! خشم خدا را به قیمت خشنودی مخلوق، می‌خری؟ جایگاهت در آتش است «وَيْلَكَ أَيُّهَا الْخَاطِبُ اِشْتَرَيْتَ مَرْضَاةَ الْمَخْلُوقِ بِسَخَطِ الْخَالِقِ فَتَبَوَّأْ مَقْعَدَكَ مِنَ النَّارِ»[۱][۲].

منابع

پانویس

  1. حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۳۸۵.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۶.