دین‌داری در عصر غیبت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۰۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • انسان دیندار، در صدر اسلام عقاید و باورهای دینی را از پیامبر (ص) می‌گیرد و تعالیم خالص دین را با دریافت مستقیم از مفسّر واقعی وحی دریافت می‌کند. رسول خدا (ص) را می‌بیند و از روش و منش و سیره او الهام می‌گیرد و پایه باورهای خود را استوار می‌سازد و این امور در آسان کردن پذیرش حق، نقش به‌سزایی دارند. اما انسان دیندار در این عصر، از تمامی این دریافت‌های حسی به دور است و تنها براساس درک عقلی و تاریخی، پیامبر و امامان (ع) را می‌شناسد و به رسالت و امامت ایشان ایمان می‌آورد. پیامبر (ص) می‌فرماید: "برادران من کسانی هستند که پس از شما [اصحاب] زندگی می‌کنند. به من ایمان می‌آورند... در حالی که مرا ندیده‌اند"[۱]. بی‌گمان دیندار بودن در روزگار غیبت، ایمان افزون‌تری را می‌طلبد، چرا که ایمان به وجود پیامبر (ص) امامان معصوم (ع) و غیبت امام مهدی (ع) به نوبه خود، ایمان به غیب است[۲].
  • دینداری در روزگار غیبت، نیازمند بینشی است که انسان دیندار در پرتو آن، بتواند در برابر تحریف‌ها، مسخ‌ها، شبهه‌ها، تردیدها، تزلزل‌ها و سرکوفت‌ها از درون و بیرون حوزه دین، همچنان رویکرد دینی خود را نگاه دارد و با هیچ‌یک از این عوامل، خلوص دینی و دینداری را در فکر و عمل از دست ندهد. پیامبر (ص) فرمود: "به زودی پس از شما، کسانی می‌آیند که یک نفر از آنان پاداش پنجاه نفر از شما را دارد. گفتند: ای رسول خدا! ما در جنگ بدر و احد و حنین در رکاب شما جهاد کرده‌ایم و درباره ما آیه قرآن نازل شده است! حضرت فرمود: زیرا اگر آن چه از آزارها و رنج‌ها که بر آنان می‌رسد بر شما آید، به سان آنان، شکیبایی نخواهید داشت"[۳]. پایداری بر دین در روزگار غیبت، به پذیرش سختی‌ها و بیم‌ها و محرومیت‌ها و تنگناهای مادی خلاصه نمی‌شود، بلکه تحمّل فشارهای سخت روحی و معنوی نیز، بر آن‌ها افزوده می‌گردد و چنان‌چه دینداری با صبر و شکیبی آگاهانه توأم نباشد، به تدریج، ناامیدی‌ها روی می‌آورد و باور را از روح و فکر می‌ستاند.امام صادق (ع) می‌فرماید: "به تحقیق برای صاحب الامر غیبتی است، کسی که در آن زمان دینش را نگهدارد، هم‌چون کسی است که درخت خار قتاد را با دست بتراشد. کدام از شما قدرت دارد که خار آن درخت را به دستش نگهدارد؟"[۴].
  • حضرت در حدیث دیگری می‌فرماید: "... سوگند به خدا شکسته می‌شوید مانند شکسته شدن سفال؛ به درستی که سفال هرگز به صورت نخست برنمی‌گردد، به خدا سوگند حتما شما امتحان خواهید شد، به خدا سوگند قطعا شما غربال خواهید شد، چنان‌که دانه تلخ از میان گندم جدا شود"[۵]. سوگندهای پی‌درپی حضرت، دلالت بر اصل امتحان و دشواری دینداری در عصر غیبت دارد[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۳۲.
  2. در بعضی روایت‌ها، آیه اَلذِینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ سوره بقره آیه ۲، به غیبت مهدی (ع) منطبق شده است. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۴.
  3. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۳۰.
  4. غیبة طوسی، ص ۷۵.
  5. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۰۱.
  6. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۳۳۹.