رجعت امامان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نسخهٔ قابل چاپ دیگر پشتیبانی نمی‌شود و ممکن است در زمان رندر کردن با خطا مواجه شوید. لطفاً بوکمارک‌های مرورگر خود را به‌روزرسانی کنید و در عوض از عمبکرد چاپ پیش‌فرض مرورگر خود استفاده کنید.

مقدمه

«رجعت»، به معنی بازگشت و برگشتن می‌باشد و «رجعت به دنیا» یعنی بازگشت دوباره به دنیا، پس از انتقال به جهان دیگر است. یکی از اعتقادات مؤمنین، بالاخص شیعیان، ایمان به روز رجعت است. طبق روایات اسلامی و شیعی، نخستین کسی که به دنیا باز می‌گردد امام حسین (ع) است و پس از ایشان، دیگر امامان و ائمه (ع) به دنیا باز می‌گردند[۱].

در مورد «رجعت امامان» نقل قول‌های فراوانی شده است. از جمله خداوند در قرآن می‌فرماید: إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ...[۲]. امام سجاد (ع) در تأویل این آیه می‌فرماید: «پیامبر شما و امیرمؤمنان و امامان اهل بیت (ع)، در عصر ظهور به دنیا باز می‌گردند[۳].

مأمون به امام رضا (ع) عرض کرد: «ای ابالحسن! نظر شما درباره رجعت چیست؟ حضرت فرمودند: حقیقت دارد. در میان امت‌های پیشین نیز وجود داشته است و قرآن از آن سخن به میان آورده و رسول خدا (ص) فرموده است: هر چه در امت‌های گذشته بوده در میان این امت نیز عیناً و مو به مو پیش خواهد آمد»[۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. امام مهدی (ع) از ولادت تا ظهور، ص۷۹۲.
  2. «بی‌گمان آن کس که قرآن را بر تو واجب کرده است تو را به بازگشتگاهی باز می‌گرداند» سوره قصص، آیه ۸۵.
  3. بحارالانوار، ج۵۳، ص۳۲؛ تفسیر برهان، ج۳، ص۲۳۹.
  4. میزان الحکمه، ج۴، ص۱۹۸۰، ح۶۹۲۷.
  5. محمدی، حسین، رضانامه ص ۳۲۰.