مذهب شافعیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از شافعی مذهب)

مقدمه

ابوعبدالله محمد بن‌ ادریس در سال ۱۵۰ق در شهر غزه به دنیا آمد و در سال ۲۴۰ق در مصر درگذشت.[۱] وی از شاگردان مالک [۲] و از نظر فکری و سیاسی از مخالفان بنی‌امیه بود و حجاج‌ بن‌ یوسف ثقفی را در شمار اشقیا می‌شمرد[۳] و مانند پیروان اهل بیت(ع)، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ[۴] را جزو سوره به حساب می‌آورد[۵] و نماز صبح و مغرب و عشا را بلند قرائت می‌کرد. وی همچنین تکتّف (دست روی دست گذاشتن در نماز) را مستحب می‌شمرد نه واجب.[۶] مذهب شافعی در مصر[۷] اندونزی و مالزی و کردهای ترکیه[۸] و کردستان ایران دارای پیروانی است[۹].

منابع

پانویس

  1. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۲/۵۴ و ۶۸.
  2. سمعانی، الانساب، ۸/۲۱.
  3. امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۶۶.
  4. «به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.
  5. شافعی صغیر، نهایة المحتاج الی شرح المنهاج، ۱/۴۷۸؛ قزوینی رازی، نقض، ۴۶۰.
  6. مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱/۱۰۹.
  7. جعفر پیشه‌فرد، درآمدی بر فقه مقارن، ۵۹.
  8. فرمانیان، فرق و مذاهب، ۱۳۷.
  9. ایرانی و صاحبی، مقاله «اهل سنت»، دانشنامه امام خمینی ج۲، ص ۴۷۹ – ۴۸۸.