عثمان بن سعید عمری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  1. مورد اطمینان سه امام معصوم(ع) و امین ایشان بود[۶]؛
  2. در مراسم ولادت حضرت مهدی(ع)‏ حضور چشمگیری داشت[۷]؛
  3. مراسم کفن ‏و دفن امام عسکری(ع) را بر عهده گرفت[۸]؛
  4. به دستور امام عسکری(ع) پس از شهادت آن حضرت، عهده‌‏دار نیازهای خانواده آن حضرت شد؛
  5. افزون بر آن‏که از طرف امام عسکری(ع) به نیابت حضرت مهدی(ع)‏ نصب شده بود، توسط خود حضرت مهدی(ع)‏ نیز به این مقام گماشته شد؛
  6. نقش مهمّی در رسوایی جعفر کذاب داشت؛
  7. پس از وفات وی، نامه تسلیتی از طرف حضرت مهدی(ع)‏ صادر شد و در آن، از او تجلیل فراوانی شد.

وفات نایب اول‏

  • یکی از پژوهشگران معاصر درباره مدت نیابت نایب نخست، چنین نوشته است: "با وجود نقش تعیین‏‌کننده عثمان بن سعید در سازماندهی و تحکیم پایگاه شیعیان، بسیاری از ابعاد شخصیت و زندگانی او در دوران کودکی و جوانی و چگونگی رشد و نموّ او، از جمله تولد، وفات و مدت نمایندگی او در بستر تاریخ مبهم مانده است.
  • هیچ نویسنده و مورخی به صورت قطع و یقین، تاریخ وفات او را مشخص نکرده است. بعضی‌‏ها به طور کلی متعرض این مسأله نشده‏‌اند و بعضی هم با بیان تاریخ‏‌های احتمالی، از کنار مسأله رد شده‏‌اند.
  • این تحقیق، پس از نقل برخی دیدگاه‏‌ها در این زمینه، دو دیدگاه را مطرح کرده است. سپس نخستین آن دو را انتخاب کرده، این‏گونه نوشته است: "او پیش از سال ۲۶۷ ق درگذشته است؛ اما مشخص نیست کدام سال.
  • بیشتر تاریخ‏‌نگاران و دانشمندان علم رجال، همین احتمال را انتخاب کرده‏‌اند و این، به واقع نزدیک‏تر است[۱۰].
  • ابو نصر هبة اللّه بن محمد می‌‏گوید: "قبر عثمان بن سعید در طرف غربی بغداد در خیابان "میدان" در اوّل محل، که به "درب جبله" معروف است، در داخل مسجد، درب راست که داخل می‌‏شوند و قبر در خود قبله مسجد قرار دارد"[۱۱][۱۲].

عثمان بن سعید عمری در موعودنامه

  1. سَمّان یا زَیّات (روغن‌فروش): او را "سمّان" یا "زیّات" می‌گفتند زیرا برای پوشش نهادن به مقام والای "وکالت" و "نیابت" به تجارت زیتون اشتغال داشت، تا به این وسیله در آن روزگار که خفقان و اختناق عجیبی بر جهان پهناور اسلامی و به خصوص شیعیان و دوستداران اهل بیت حاکم بود، خود را از شر دستگاه خلافت، حفظ‍‌ نماید. روش وی چنین بود که شیعیان، اموالی را که برای امام حسن عسکری (ع) می‌آورند به وی تسلیم می‌کردند و او از ترس دستگاه عباسی، آن اموال را میان ظرف روغن پنهان نموده و بدین‌گونه به خانه امام (ع) می‌رسانید[۱۸]. او برای پوشش نهادن به موقعیت حساس خود، در بازار روغن‌فروشان برای ارتش روغن و اجناس دیگر حمل می‌کرد[۱۹].
  2. اسدی: چون از قبیله "بنی اسد" بود، لذا به او "اسدی" می‌گفتند[۲۰].
  3. عسکری: عثمان بن سعید را "عسکری" نیز می‌گفتند، زیرا او از محله "عسکر" سامرا بوده است[۲۱].
  4. عَمری: وی به این لقب شهرت بیشتری دارد. در علت انتساب وی به "عمری" بین علمای رجال اختلاف است. شیخ طوسی در "الغیبة" می‌نویسد: گروهی از شیعیان گفته‌اند: حضرت امام عسکری (ع) فرمود: اسم "عثمان" و کنیه او "ابو عمرو" در یک شخص جمع نمی‌شود و دستور دادند که کنیه او را بر هم زنند و از آن‌وقت "عمری" خوانده شد[۲۲].

تکمیل

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. نعمانی، الغیبة، ص ۳۵۳
  2. علت ملقب شدن او به "سمّان" این بود که به تجارت روغن می‏پرداخت، تا در پس این کار، به مسئولیت اصلی خود بپردازد و از شرّ حکومت در امان باشد
  3. علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان(ع)، ص ۱۰۶، به نقل از: شیخ طوسی، رجال الطوسی، رقم ۲۲، ص ۴۳۴
  4. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۴، ح ۳۱۵
  5. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۷۶، ح ۲۶
  6. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۴، ح ۳۱۵
  7. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۴۲، ح ۶
  8. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۶، ح ۳۱۸
  9. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۶.
  10. ر. ک: علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان(ع)، ص ۱۴۲
  11. ر. ک: علی غفارزاده، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان(ع)، ص ۱۴۴
  12. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۳۰۴ - ۳۰۶.
  13. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۴۶.
  14. اصول کافی، ج ۱، ص ۳۲۹.
  15. اختیار معرفة الرجال، ص ۵۳۲.
  16. تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص ۱۵۶.
  17. زندگانی نواب خاص امام زمان (ع)، غفارزاده، ص ۱۰۵.
  18. غیبة طوسی، ص ۳۵۴.
  19. روزگار رهایی، ج ۱، ص ۲۹۱.
  20. غیبة طوسی، ص ۳۵۴.
  21. غیبة طوسی، ص ۳۵۴.
  22. غیبة طوسی، ص ۳۵۴.
  23. کمال الدین، ج ۲، ص ۴۳۰.
  24. کمال الدین، ج ۲، ص ۴۷۶.
  25. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۴۷؛ کمال الدین، ج ۲، باب توقیعات، ص ۵۱۰.
  26. بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۲۹۳.
  27. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۴۸۱.
  28. زندگانی نواب خاص امام زمان (ع)، غفارزاده، ص ۱۰۵.
  29. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۸.
  30. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۸.