عزی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«عُزّیٰ» بتی بود معروف از آن قریش و بنی‌کنانه. مقر این بت در «نخله شامیه» – در دره‌ای به نام «حراض» - بود و تولیت آن را بنی‌شیبان از شاخه‌های سلیم که از همپیمانان بنی هاشم بودند، عهده دار بودند.[۱] اما «عُزّیٰ» در کتاب ابن حبیب بغدادی، درختی یاد شده در نخله که علاوه بر پرستش از سوی قوم بنی‌غطفان، مورد تعظیم و تکریم قریش هم قرار داشت.[۲] مکان نگهداری عزی، امروز در فرعه سُقام - یکی از نواحی حُراض – محلی شناخته شده است.[۳]

منابع

پانویس

  1. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۸۴. نیز ر. ک. ابن کلبی، الاصنام، ص۱۸-۲۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۱۶-۱۱۷.
  2. ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۵.
  3. بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۰۶.