علم منصوب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نسخهٔ قابل چاپ دیگر پشتیبانی نمی‌شود و ممکن است در زمان رندر کردن با خطا مواجه شوید. لطفاً بوکمارک‌های مرورگر خود را به‌روزرسانی کنید و در عوض از عمبکرد چاپ پیش‌فرض مرورگر خود استفاده کنید.

عَلَم منصوب (پرچم افراشته یا نشانه برپا داشته شده)، تعبیری است که در زیارت آل یاسین نسبت به حضرت مهدی (ع) آورده شده است. در این زیارت میخوانیم: "السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ"[۱] (سلام بر تو ای پرچم بر‌افراشته).

خداوند در قرآن می‌فرماید: وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ[۲]، و علامت‌هایی قرار داد و به وسیله ستاره، هدایت می‌شوند. امام صادق (ع) در تفسیر این آیه فرمودند: "مائیم آن علامت‌ها و منظور از ستاره، رسول خدا (ص) می‌باشد"[۳]. پیامبر اکرم (ص) فرمود: "خداوند ستارگان را مایه ایمنی اهل آسمان قرار داد و خاندان مرا مایه ایمان اهل زمین"[۴]. مرحوم علامه مجلسی می‌فرماید: منافاتی ندارد که ظواهر آیات مقصود باشد، چون همان‌طوری که برای اهل زمین، کوه‌ها و نهرها و ستاره‌ها، علامت‌هایی است که به وسیله آن‌ها، مردم به راه‌های ظاهری خود رهنمون می‌گردند، همچنین وجود پیامبر (ص) و امامان (ع) و نیز علماء برای اهل زمین، مانند کوه‌های استوار و افراشته است که توسط‍‌ آنان، زمین پایدار می‌ماند و ایشان سرچشمه‌های علوم و معارف‌اند که زندگی معنوی مردم به وجود ایشان وابسته است[۵][۶].الگو:Fix/category[در معرض حذف]


منابع

پانویس

  1. مفاتیح الجنان، زیارت آل یاسین.
  2. سوره نحل، ۱۷.
  3. مجمع البیان، ج ۶، ص ۳۵۴.
  4. همان.
  5. مراة العقول، ج ۲، ص ۴۱۳.
  6. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۰۱.