مرگ جاهلیت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۵۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • در حدیثی از پیامبر اکرم (ص) آمده: "هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است"[۱]. "جاهلیت" در اصطلاح تاریخ به روزگار پیش از اسلام، که جهل و بی‌خردی بر مردم عموما، و عرب خصوصا حاکم بوده و بت می‌پرستیدند و اسیر احساسات و خرافات بودند و خودخواهی و خون‌ریزی و تجاوز و ستیز، مایه مباهات آن‌ها بود، اطلاق شده است. و به قول مرحوم طریحی: حالتی که عرب‌های قبل از اسلام داشتند و آن عبارت بود از: جهل به خدا و پیامبران و شرایع دین، و فخر و مباهات به آباء و انساب[۲]. این کلمه چهار بار در قرآن کریم آمده است و در هریک از این چهار بار[۳]، به نحوی از جاهلیت نکوهش شده و این شیوه مورد استنکار قرار گرفته است.
  • از امام باقر (ع) ذیل آیه ﴿وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى[۴] آمده که فرمود: یعنی جاهلیت دیگری در آینده خواهد آمد[۵]. احتمالاً منظور از مرگ جاهلیت، این است: آن‌کس که امام زمانش را نشناسد و بمیرد، بهره‌ای از دین و اسلام نبرده و در جاهلیت محض به سر بُرده است[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. اصول کافی، ج ۲، ص ۳۷۷.
  2. معارف و معاریف، ج ۴، ص ۷۰.
  3. سوره آل عمران، ۱۵۴؛ سوره مائده، ۵۰؛ سوره احزاب، ۳۳؛ سوره فتح، ۲۶.
  4. سوره احزاب، ۳۳.
  5. بحار الانوار، ج ۲۲، ص ۱۸۹.
  6. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۶۳۷.