معنویت پس از ظهور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۲۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • در حکومت حضرت مهدی (ع) مردم به‌گونه بی‌سابقه‌ای به معنویت روی می‌آورند و در همه‌جا آوای اسلام طنین‌انداز است و آثار مذهب تجلی می‌کند. به تعبیر برخی از روایات، اسلام در هرخانه، کوخ و چادری رخنه می‌کند؛ چنان‌که سرما و گرما در آن نفوذ می‌نماید. در چنین شرایطی، استقبال و پذیرش مردم به مظاهر و شعارهای دینی، بی‌سابقه خواهد بود. استقبال مردم از آموزش قرآن[۱]، نماز جماعت[۲] نماز جمعه[۳] چشمگیر خواهد شد و مساجد کنونی و حتی مساجدی که در آینده ساخته می‌شود، برطرف‌کننده نیاز آنان نخواهد بود[۴]. آن‌چه در روایت است مبنی بر این‌که در یک مسجد، دوازده بار نماز جماعت خوانده می‌شود[۵]، دلیل روشنی بر اندازه پذیرش مردم، نسبت به معنویت و مظاهر دینی است.
  • امام صادق (ع) می‌فرماید: "خانه‌های کوفه به رودخانه کربلا و حیره متصل می‌شود؛ به گونه‌ای که فرد نمازگزار روز جمعه برای شرکت در نماز جمعه سوار بر مرکبی تیزرو می‌شود، ولی بدان نمی‌رسد"[۶]. در پاره‌ای روایات، سخن از زدوده شدن کینه‌های بندگان[۷]، اصلاح منحرفان و فاسدان[۸]، از بین رفتن حرص و طمع[۹]، پدیدار شدن بی‌نیازی در انسان‌ها[۱۰] و بالاخره رشد معنویت به میان آمده است.
  • رسول خدا (ص) فرمود: "خداوند مهدی (ع) را می‌فرستد و به وسیله او عظمت را به دین باز می‌گرداند... در آن روزگار کسی بر کره خاکی نیست، جز آن‌که ذکر "لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه‏" بر زبان دارد"[۱۱][۱۲].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۴.
  2. عقد الدرر، ص ۱۵۹.
  3. غیبة طوسی، ص ۲۹۵؛ وافی، ج ۲، ص ۱۱۲.
  4. کافی، ج ۴، ص ۴۲۷.
  5. کافی، ج ۴، ص ۴۲۷.
  6. غیبة طوسی، ص ۲۹۵.
  7. ملاحم ابن طاووس، ص ۱۵۲.
  8. اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۴.
  9. ملاحم ابن طاووس، ص ۷۱؛ الشیعه و الرجعه، ج ۱، ص ۲۷.
  10. ملاحم ابن طاووس، ص ۷۱؛ الشیعه و الرجعه، ج ۱، ص ۲۷.
  11. عیون اخبار الرضا (ع)، ص ۶۵؛ الشیعه و الرجعه، ج ۱، ص ۲۱۸.
  12. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۶۷۷.