هدایت امام

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

کتمان ولایت اهل بیت (ع) به منزله کتمان هدایت الهی است.

  1. «عن أبی عبدالله فی قوله تعالی: إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ[۱] فی علیٍّ».
  2. «عَنْ حُمْرَانَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع)‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ‏ إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا... يَعْنِي بِذَلِكَ‏ نَحْنُ‏ وَ اللَّهُ‏ الْمُسْتَعانُ‏»[۲].

توضیح آنکه: در این آیه، خداوند کتمان کنندگان آیات الهی را لعنت نموده است. با توجه به آنکه کتمان رسالت رسول خدا (ص) و یا آیات قرآن، به دلیل شدت ظهوری که دارد، اولاً امر مشکلی است، بنابراین کسی از مسلمانان جرأت چنین کاری را نداشت و ثانیاً، چون ولایت باطن رسالت است، کتمان آن به منزله گرفتن روح بالندگی و حیات از مقام رسالت رسول خدا (ص) است؛ لذا در روایات، ولایت نازل منزله کتمان آیات قرآن و هدایت الهی بیان شده است[۳].

منابع

پانویس

  1. «خداوند و لعنت‌کنندگان، کسانی را لعنت می‌کنند که برهان‌ها و رهنمودی را که فرو فرستادیم، پس از آنکه در کتاب (تورات) برای مردم روشن کردیم، پنهان می‌دارند» سوره بقره، آیه ۱۵۹.
  2. مدرک هر دو روایت، تفسیر العیاشی (ط. مکتبة العلمیة الإسلامیة. ۱۳۸۰ ﻫ.ق)، ج۱، ص۷۱.
  3. فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴، ص ۲۷۹.