باب حطه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل باب حطه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
  • باب حطّه: از درهای مسجدالاقصی و جایگاهی مقدس برای توبه در میان بنی‌اسرائیل[۱]

واژه‌شناسی لغوی

  • حطه را در لغت، برگرفته از ریشه "ح ـ ط ـ ط" می‌دانند[۲]. معانی گوناگون و در عین حال قابل جمعی که در واژه‌نامه‌های عربی برای ریشه یاد شده آمده است، نشان می‌دهد که فرونهادن و پایین آوردن چیزی یا کسی از جای و جایگاه بالای آن، اعم از اینکه مادی یا معنوی باشد، اصلی‌ترین مؤلّفه معنایی آن است[۳]، ازاین‌رو بر زمین نهادن بار چارپایان[۴]، تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینی تکلیف یا گناه از دوش انسان[۵]، پایین آمدن بهای کالا[۶] و ... از مصادیق گوناگون این معنا در کاربردهای متفاوت آن است[۷]

باب حطه در قرآن

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. یوسف‌زاده، حسین علی و اسدی، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۵، ص۲۱۷ - ۲۲۲.
  2. الصحاح، ج‌۳، ص‌۱۱۱۹، «حطط»؛ مقاییس اللغه، ج‌۲، ص‌۱۳؛ المصباح، ج‌۱، ص‌۱۴۱، «حط».
  3. مفردات، ص‌۲۴۲؛ تاج‌العروس، ج‌۱۰، ص‌۲۱۶، «حطط»؛ ترتیب العین، ص‌۱۸۶، «حط».
  4. الصحاح، ج‌۳، ص‌۱۱۱۹؛ ترتیب العین، ص‌۱۸۶، «حط»؛ النهایه، ج‌۱، ص‌۴۰۲، «حطط».
  5. ترتیب العین، ص‌۱۸۶؛ القاموس المحیط، ج‌۲، ص‌۸۹۴‌ـ‌۸۹۵‌، «حط»؛ تاج‌العروس، ج‌۱۰، ص‌۲۱۶‌ـ‌۲۱۷، «حطط».
  6. لسان العرب، ج‌۳، ص‌۲۲۶؛ تاج‌العروس، ج‌۱۰، ص‌۲۱۶؛ مجمع البحرین، ج‌۱، ص‌۵۳۳‌، «حطط».
  7. یوسف‌زاده، حسین علی و اسدی، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۵، ص۲۱۷ - ۲۲۲.