رجعت کنندگان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۲۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • روایت‌‏های مربوط به رجعت‌‏کنندگان به دو دسته تقسیم می‏‌شود:
  • دسته نخست. بدون اشاره به اشخاصی خاصّ رجعت‏‌کنندگان را منحصر در مؤمان خالص و کافران خالص دانسته است. مفضل از امام صادق(ع) درباره آیه: ﴿وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ[۱] نقل کرده که فرمود: هیچ مؤمنی کشته شده نیست مگر این‏که بازمی‌‏گردد تا به مرگ طبیعی از دنیا برود و البته برنمی‌‏گردد مگر مؤمنان محض و کافران محض[۲].
  • دسته دوم. برخی روایات به رجعت افرادی به طور خاص اشاره کرده است. بکیر بن اعین می‌‏گوید: کسی که هیچ تردید در درستی سخنش ندارم؛ یعنی امام باقر(ع) به من فرمود: "پیامبر(ص) و علی رجعت می‌‏کنند"[۳]. امام صادق(ع) فرمود:" همانا نخستین کسی که به دنیا برمی‌‏گردد، حسین بن علی(ع) و یاران آن حضرت هستند. نیز یزید بن معاویه و اصحاب او که حضرت، آن‏ها را یک ‏به ‏یک به هلاکت خواهد رساند"[۴].
  • در برخی از روایات نقل شده است که امام زمان (ع) هنگام رحلت، سر بر زانوی امام حسین(ع) نهاده و جان می‌‏دهد. پس از آن، امام حسین(ع) به کفن ‏و دفن بدن مطهر آن حضرت می‌‏پردازد و بر ایشان نماز می‏‌خواند.
  • طبق روایات، امام حسین(ع) سال‏ها پس از حضرت مهدی(ع) خلافت و حکومت خواهد کرد و آن‏قدر پیر و سالخورده خواهد شد که ابروان حضرت بر روی چشمان مبارک خواهد افتاد و آن‏گاه با مرگ طبیعی از دنیا خواهند رفت[۵].
  • در شماری از روایات، به رجعت معصومان(ع) اشاره شده است. امام صادق(ع) فرمود: "از شیعیان ما نیست کسی که به بازگشت ما ایمان نداشته باشد"[۶].
  • دسته‌‏ای دیگر از روایات رجعت، برخی پیامبران و یاران ایشان و پیروان آن‏ها را جزو رجعت‏‌کنندگان شمرده‏‌اند. در تفسیر عیاشی به نقل از مفضل بن عمر از امام صادق(ع) چنین نقل کرده است: "هرگاه قائم آل محمد(ع) به پاخیزد، از پشت کعبه بیست و هفت‏ مرد را بیرون می‌‏آورد، پانزده تن از قوم موسی(ع)، آنان که به حق داوری کرده و به آن بازمی‌‏گردند و هفت تن از اصحاب کهف و یوشع وصی حضرت موسی(ع) و مؤمن آل فرعون و سلمان فارسی و ابو دجانه انصاری و مالک اشتر"[۷].
  • اگرچه روایات رجعت اختصاصی به زن یا مرد ندارد و تحت عنوان مؤمن محض و کافر محض آمده است، در روایتی به رجعت بانوان نیز اشاره شده است. امام صادق(ع) فرمود: "همراه قائم سیزده زن خواهند بود. راوی پرسید: برای چه منظور؟ فرمود: آن‏ها مجروحین را مداوا می‌‏کنند و به مریض‌‏ها رسیدگی می‌‏کنند؛ همان‏گونه که همراه پیامبر که بودند، چنین می‌‏کردند. راوی عرض کرد: آن‏ها را نام ببرید. آن حضرت فرمود: قنوا دختر رشید و ام ایمن و حبابه و البیه و سمیه مادر عمار بن یاسر و زبیده و ام خالد احمسیه و ام سعید حنفیه و صبانه ماشطه و ام خالد جهنیه" [۸][۹].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. و (یاد کن) روزی (را) که از هر امتی دسته‌ای از آنان را که نشانه‌های ما را دروغ می‌شمردند گرد می‌آوریم و آنگاه آنان را به هم می‌پیوندند؛ سوره نمل، آیه: ۸۳.
  2. " لَيْسَ‏ أَحَدٌ مِنَ‏ الْمُؤْمِنِينَ‏ قُتِلَ‏ إِلَّا يَرْجِعُ‏ حَتَّى‏ يَمُوتَ‏- وَ لَا يَرْجِعُ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِيمَانَ مَحْضاً- وَ مَنْ مَحَضَ الْكُفْرَ مَحْضاً‏‏"، علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج ۲، ص ۱۳۱
  3. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۹، ح ۲
  4. " إِنَ‏ أَوَّلَ‏ مَنْ‏ يَكُرُّ إِلَى‏ الدُّنْيَا الْحُسَيْنُ‏ بْنُ‏ عَلِيٍ‏ (ع) وَ أَصْحَابُهُ وَ يَزِيدُ بْنُ مُعَاوِيَةَ وَ أَصْحَابُهُ فَيَقْتُلُهُمْ حَذْوَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّةِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ ﴿ ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ جَعَلْناكُمْ أَكْثَرَ نَفِيراً﴾‏‏"، عیاشی، تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۸۲
  5. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۲۰۶
  6. " لَيْسَ‏ مِنَّا مَنْ‏ لَمْ‏ يُؤْمِنْ‏ بِكَرَّتِنَا‏‏"، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۴۵۸
  7. " إِذَا قَامَ‏ قَائِمُ‏ آلِ‏ مُحَمَّدٍ اسْتَخْرَجَ‏ مِنْ‏ ظَهْرِ الْكَعْبَةِ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ‏ رَجُلًا خمسة و عشرين خَمْسَةَ عَشَرَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى الَّذِينَ يَقْضُونَ‏ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ‏ وَ سَبْعَةً مِنْ أَصْحَابِ الْكَهْفِ وَ يُوشَعَ وَصِيَّ مُوسَى وَ مُؤْمِنَ آلِ فِرْعَوْنَ وَ سَلْمَانَ الْفَارِسِيَّ وَ أَبَا دُجَانَةَ الْأَنْصَارِيَّ وَ مَالِكَ الْأَشْتَرِ‏‏"، عیاشی، تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۳۵
  8. " مَعَ الْقَائِمِ (ع) ثَلَاثَ عَشْرَةَ امْرَأَةً قُلْتُ: وَ مَا يَصْنَعُ بِهِنَّ؟ قَالَ: يُدَاوِينَ‏ الْجَرْحَى‏، وَ يَقُمْنَ‏ عَلَى‏ الْمَرْضَى‏، كَمَا كَانَ‏ مَعَ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ (ص) قُلْتُ: فَسَمِّهِنَّ لِي. فَقَالَ: الْقِنْوَاءُ بِنْتُ رُشَيْدٍ، وَ أُمُّ أَيْمَنَ، وَ حَبَابَةُ الْوَالِبِيَّةُ، وَ سُمَيَّةُ أُمُّ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ، وَ زُبَيْدَةُ ، وَ أُمُّ خَالِدٍ الْأَحْمَسِيَّةُ، وَ أُمُّ سَعِيدٍ الْحَنَفِيَّةُ، وَ صُبَانَةُ الْمَاشِطَةُ، وَ أُمُّ خَالِدٍ الْجُهَنِيَّةُ ‏‏"، محمد بن جریر طبری، دلائل الامامه، ص ۲۵۹
  9. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۴۴ - ۲۴۶.