عاشورا و انتظار

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • فرهنگ عاشورا، زمینه‌ساز فرهنگ انتظار است. انتظار، ادامه عاشورا است و چشم‌به‌راه حسین دیگری نشستن، در کربلایی به وسعت جهان. در زیارت عاشورا، در دو قسمت، از خون خواهی حسین (ع) در رکاب امام مهدی (ع) خبر می‌دهد[۱].
  • امام باقر (ع) فرمود: "یکدیگر را در روز عاشورا، این‌گونه تعزیت دهید: "أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (ع)"[۲]؛ خداوند اجر ما و شما را در مصیبت حسین (ع) بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که به همراه ولی‌اش، امام مهدی از آل محمد (ع)، طلب خون آن حضرت کرده، به خون‌خواهی او برخیزیم. پاره‌ای روایات، عاشورا را روز ظهور حضرت مهدی (ع) ذکر کرده‌اند[۳].
  • پس انتظار، انتظار انتقام عاشوراست و یاران مهدی (ع) همه عاشورایی‌اند. کسانی می‌توانند در رکاب مهدی (ع) باشند و امام حق را یاری رسانند که در مکتب عاشورا، آبدیده شده و معیار جنگ و صلح را از او آموخته باشند که حسین (ع)، خود معیار سلم و حرب و تولّا و تبرّا است[۴][۵].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا.
  2. مصباح المتهجد؛ مفاتیح الجنان.
  3. غیبة طوسی، ص ۲۷۴.
  4. عاشورا و انتظار، پورسید آقایی، ص ۴۲.
  5. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۷۸.