غیبت کبری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  • با پایان یافتن دوران غیبت صغرا در سال ۳۲۰ ق و درگذشت چهارمین سفیر حضرت مهدی(ع)‏، "غیبت کبرا" و به بیان توقیع شریف "غیبت تامه"[۱] آغاز شد که تا امروز ادامه داشته و تا فرارسیدن روز ظهور آن حضرت نیز ادامه خواهد یافت. برخی ویژگی‏‌های این غیبت که آن را از دوران نخست متفاوت می‌‏سازد، عبارت است از:
  1. طولانی بودن‏: بر خلاف غیبت صغرا، این غیبت، زمانی طولانی را در بر خواهد گرفت.
  2. نامشخص بودن پایان آن‏: اگرچه دوره غیبت کبرا محدود خواهد بود؛ امّا پایان آن نامشخص است و جز خداوند سبحانه و تعالی از آن آگاهی ندارد.
  3. قطع ارتباط ظاهری با امام زمان(ع)‏‏: به گونه‏‌ای که ارتباط موجود در زمان غیبت صغرا در این دوران وجود نخواهد داشت.
  4. عامّ بودن نیابت در این دوران‏: بر خلاف دوران غیبت صغرا که ارتباط مردم با آن حضرت، از راه نواب خاص صورت می‏‌گرفت، در این دوران دیگر سفارت و نیابت خاص وجود ندارد و یگانه مرجع مردم، نایبان عام آن حضرت هستند که با ملاک‏‌هایی که در روایات ذکر شده، قابل تشخیص است. در این دوران، مجتهدان جامع شرایط در جایگاه نایب عام، وظیفه اداره جامعه را بر عهده دارند.
  5. فراگیر شدن حاکمیت ستم و جور در زمین‏: از ویژگی‏‌های مهم این دوران، گسترش ستم است. که هرچه به گاه ظهور نزدیک‏‌تر می‌‏شود بر شدت آن افزوده می‏‌شود.
  6. شدت یافتن آزمایش‌‏های الهی‏: از سنّت‌‏های الهی در همه دوران‌‏ها، امتحان و آزمایش بندگان است؛ امّا به دلیل‏‌هایی این امتحان‌‏ها در دوران غیبت کبرا و به ویژه در آستانه ظهور شدت بیشتری می‏‌یابد. امام علی(ع) فرمود: "قائم ما را غیبتی است که زمانش طولانی خواهد بود. گویی شیعه را می‏‌بینم که در زمان غیبت او، به این سو و آن سو می‌‏روند. همانند گوسفندانی که چوپان خویش را گم کرده باشند، به دنبال چراگاه می‌‏روند و آن را نمی‌‏یابد. بدانید هرکس در زمان غیبت او، بر دین خویش ثابت قدم بماند، و در طول مدت ناپیدایی قائم ما، سنگدل نشده باشد، در بهشت با من و در درجه من خواهد بود"[۲].

غیبت کبری در موعودنامه

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شاید مقصود از" غیبت تامه" این باشد که پنهان‌‏زیستی‏ای که در دوران کوتاه‏ مدت، با ارتباط مردم به واسطه نایب‌‏های چهارگانه و نیز ملاقات‌‏هایی، به صورت ناقص بود، با پایان یافتن نیابت خاص و نیز بسته شدن در ادعای ملاقات، تمام و کامل شد.
  2. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۰۳، ح ۱۴
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۲۷ - ۳۲۸.
  4. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۲۷.