محروم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۰ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

محروم

«محروم» کسی که وسعت رزق ندارد[۱]، دور از مال، عطا [۲] و خیر.

وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ[۳]‌.

محروم از مسکین و فقیر نیازمندتر است؛ امّا به دلیل خویشتنداری (تعفّف) متمکّن و غنی پنداشته می‌شود[۴]؛ معادل معنایی ضرب المثل فارسی "صورت را با سیلی سرخ کردن". این طبقه از افراد مشمول و مستحق دریافت صدقه و زکات هستند و دولت اسلامی موظف است، از طریق مالیات اسلامی (زکات) آنها را تأمین نماید.[۵]

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۳۰.
  2. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۲۰۴.
  3. «و در دارایی‌هایشان بخشی برای (مستمند) خواهنده و بی‌بهره بود» سوره ذاریات، آیه ۱۹.
  4. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۷، ص۱۴.
  5. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۶۶.