نشانه‌های نزدیک ظهور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۱۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • برابر روایات، تعدادی از نشانه‌های ظهور متصل به ظهور خواهند بود؛ به‌گونه‌ای که میان آن‌ها و ظهور فاصله زیادی نیست. از پدیدار شدن نخستین نشانه متصل، تا ظهور مهدی(ع) نشانه‌ها همچون حلقه‌های زنجیر، بدون فاصله پی‌درپی می‌آیند، چنان‌که در روایتی، محمد بن صامت از امام صادق (ع) پس از آن‌که برخی نشانه‌ها را امام بیان کرده بودند، پرسید: فدایت شوم، می‌ترسم این امر (تحقق نشانه‌های ظهور مهدی(ع)) به طول انجامد. امام(ع) فرمود: نه، محققا هم‌چون مهره‌های تسبیح، یکی پس از دیگری می‌آید[۱]. حتی درباره برخی از نشانه‌های متصل به ظهور، مقدار فاصله آن با ظهور نیز بیان شده است.
  • امام باقر (ع) درباره قتل نفس زکیه، فرمود: "فاصله میان کشته شدن نفس زکیه و قیام قائم، بیش از پانزده شب نیست"[۲]. خروج سفیانی و یمانی نیز، برابر آن‌چه از روایات استفاده می‌شود، در یک محدوده زمانی در آستانه ظهور صورت می‌گیرد و فاصله آن تا قیام قائم(ع) از پانزده ماه، بیشتر نخواهد بود[۳]. بر این اساس، تردیدی نیست که شماری از نشانه‌های ظهور، که بیشتر نشانه‌های حتمی نیز هستند، نزدیک ظهور و متصل به آن واقع می‌شوند.
  • در مقابل، نشانه‌های فراوانی وجود دارند که پیدایش آن‌ها در عصر غیبت خبر داده شده، ولی پیوستگی به ظهور معلوم نیست و چه‌بسا، با فاصله زیاد از ظهور مهدی(ع) واقع شوند، چنان‌که شماری از نشانه‌ها (بر فرض نشانه بودن آن‌ها) سال‌ها، بلکه قرن‌ها از وقوع آن می‌گذرد. مانند: از هم گسستن بنی امیه و بنی عباس، خروج ابو مسلم خراسانی، اشغال منطقه جزیره توسط‍‌ ترک‌ها و بسته شدن پل بر روی دجله و...[۴].
  • مرحوم شیخ مفید می‌فرماید: روایات رسیده از پیامبر (ص) و خاندان وحی و رسالت (ع)، بیانگر نشانه‌ها و رخدادهایی است که پیش از قیام حضرت مهدی (ع) پدیدار می‌گردند که اهم‌ آن‌ها عبارتند از: جنبش ارتجاعی سفیانی، قتل سید حسنی، جنگ قدرت بنی عباس، گرفتن خورشید در نیمروز ماه رمضان، گرفتن ماه در آخر ماه رمضان، برخلاف عادت، شکافته شدن زمین و فرو بردن تجاوزکاران، فرورفتن زمین در مشرق، فرورفتن زمین در مغرب، توقف خورشید به هنگام نیم‌روز در وسط‍‌ آسمان، طلوع خورشید از مغرب، "قتل نفس زکیه" پشت دروازه کوفه در زمره هفتاد نفر از شایستگان، بریده شدن سر مردی از بنی هاشم میان رکن و مقام، ویران شدن دیوار مسجد کوفه، آمدن پرچم‌های سیاه از طرف خراسان، قیام و جنبش یمنی، آشکار شدن مرد مغربی و تصرف شام بوسیله سپاه او، فرود آمدن ترک‌ها در جزیره، فرود آمدن رومیان در "رمله"، طلوع ستاره‌ای درخشان و نورانی به سان ماه و آن‌گاه انعطاف خاص آن...، پدیدار شدن سرخی در آسمان و گسترش آن در آفاق آسمان، پیدایش ستون آتشی در مشرق به مدت سه تا هفت روز، قیام امت عرب و برکنار شدن زمامداران عرب به وسیله ملت‌های خویش و به دست گرفتن زمام امور کشورها به وسیله مردم، خروج جهان عرب از سیطره عجم، کشته شدن رهبر مصر به دست مردم، انهدام شام و اختلاف سه جریان سیاسی در آن، ورود پرچم‌های "قیس" و "عرب" به مصر، و پرچم‌های "کنده" به خراسان، ورود سپاهی از سوی مغرب و رسیدن آن‌ها به دروازه شهر "حیره"، آمدن پرچم‌های سیاه از سوی مشرق، شکستن دیوار فرات و جریان یافتن آب در کوچه‌های کوفه، خروج ۶۰ پیامبر دروغین، خروج دوازده امام دروغین، و به آتش کشیده شدن مرد گرانقدری از بنی عباس بین "جلولاء" و "خانقین"، ایجاد پل ارتباط‍‌ میان "کرخ" و بغداد، وزش بادی سیاه در آغاز روز، زلزله‌ای که انبوهی را به زمین فرومی‌برد، ترس و ناامنی فراگیری که همه عراق و بغداد را فرامی‌گیرد، مرگ سریع و دردناک و نقص و زیان در اموال و جان و ثمرات، آفت ملخ نابهنگام و به هنگام کشاورزی، برداشت کم محصولات زراعی، جنگ قدرت میان عجم و خونریزی بسیار در میان آنان، شورش بردگان بر ضد برده‌داران و کشتن آنان، مسخ شدن گروهی از بدعت‌گذاران و به صورت میمون و خوک درآمدن آنان، تسلط‍‌ کشورهای عقب‌مانده به کشورهای زورمند و ثروتمند، طنین‌افکن شدن ندایی از آسمان و رسیدن آن به گوش جهانیان به زبان‌های گوناگون، پدیدار شدن چهره و سینه‌ای در کره خورشید، زنده شدن گروهی از مردگان و بازگشت آنان به دنیا، به‌گونه‌ای که مردم آنان را شناخته با آنان دیدار می‌کنند[۵][۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۵.
  2. غیبة طوسی، ص ۴۴۵.
  3. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۸.
  4. برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۱۴.
  5. ارشاد مفید، ص ۳۵۶؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۰.
  6. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۳۲.