آیا رعایت ادب از وظایف مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟ (پرسش)

آیا رعایت ادب از وظایف مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟
آیا رعایت ادب از وظایف مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / غیبت امام مهدی / وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت
مدخل اصلی	؟
تعداد پاسخ	۲ پاسخ
	v; t; e;

آیا رعایت ادب از وظایف مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.

پاسخ نخست

سید محمد تقی موسوی اصفهانی

آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی، در کتاب «تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌» در این‌باره گفته است:

«به اینکه مؤمن، آن حضرت (ع) را یاد نکند مگر با القاب شریف مبارکش، مانند: حجت، قائم، مهدی، صاحب الامر، صاحب الزمان و غیر اینها، و ترک تصریح به نام شریف اصلی آن حضرت که اسم رسول خدا (ص) است»^[۱].

پاسخ‌های دیگر

۱. حجت الاسلام و المسلمین عالی؛

مسعود عالی

حجت الاسلام و المسلمین مسعود عالی، در کتاب «مسأله مهدویت ۱» در این‌باره گفته است:

«یکی از مهم‌ترین وظایف یک مؤمن رعایت ادب و احترام نسبت به ساحت مقدس بقیة الله (ع) است. اصولاً احترام به اسماء الهی، احترام به کلام الهی، احترام به احکام و قوانین و دین خدا، احترام نسبت به مکان‌های مقدس الهی، مثل بیت الله الحرام، مساجد، احترام به ایام الله و زمان‌هایی که رحمت و عنایت خدا در آن جلوه خاص دارد، مثل شهرالله ماه مبارک رمضان، احترام و رعایت ادب به همه اینها امری لازم و ضروری و از لوازم مسلمانی است. رعایت کامل ادب و احترام نسبت به اولیای خدا که از طرف خداوند منصوب شده‌اند و برای بشریت مأموریت دارند، از وظایف مسلّم یک انسان مسلمان مؤمن است. به ویژه رعایت ادب و احترام نسبت به چهارده معصوم که اعظم آیات الهی هستند و رعایت آنها ادب با خداست، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

در صدر اسلام برخی افراد وقتی با پیامبر خدا (ص) صحبت می‌کردند، حضرت را به اسم کوچک صدا می‌زدند، یا در حضور پیامبر با هم قیل و قال و بحث و جدل و سر و صدا می‌کردند، و گاه پایشان را در محضر مقدس رسول خدا (ص) دراز می‌کردند، و گاه لباس حضرت را می‌کشیدند. قرآن کریم در آیاتی ادب نسبت به رسول خدا را به مسلمانان یاد می‌دهد. در ابتدای سوره حجرات که سوره اخلاق و ادب است می‌فرماید: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ﴾^[۲]. مؤمنان نباید صدایشان را بالاتر از صدای پیامبر بلند کنند و در برابر او بلند سخن بگویند و داد و فریاد کنند: ﴿إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ﴾^[۳]. در سوره نور هم فرمود: ﴿لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا﴾^[۴]؛ پیامبر را مثل خودتان با اسم صدا نزنید.

مفسران همین آیات را به سایر ائمه معصومین (ع) توسعه داده‌اند آن و گفته‌اند: در محضر آنها هم باید رعایت ادب بشود و حرمت آن بزرگواران نیز باید حفظ شود. چند نفر از اصحاب امام صادق (ع) داشتند به منزل حضرت میرفتند. ابوبصیر هم که جُنب بود همراه آنها شد. خدمت حضرت رسیدند. حضرت رو به ابوبصیر کردند و فرمودند: "ای ابابصیر، نمی‌دانی نباید در خانه انبیا و اولاد انبیا جنب وارد شود؟"^[۵]؛ در این روایت رعایت ادب خانه‌های انبیا و اولاد انبیا بیان شده است»^[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

پانویس

↑ موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌، ص ۲۳.
↑ «ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید» سوره حجرات، آیه ۲.
↑ «به راستی آنان که تو را از پشت (در) اتاق‌ها صدا می‌زنند، بیشترشان خرد نمی‌ورزند» سوره حجرات، آیه ۴.
↑ «پیامبر را میان خویش چنان فرا نخوانید که یکدیگر را فرا می‌خوانید» سوره نور، آیه ۶۳.
↑ «يَا أَبَا بَصِير! أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ بُيُوتَ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَوْلادِ الْأَنْبِيَاءِ لاَ يَدْخُلُهَا الْجُنُبُ»؛ الارشاد، ج۲، ص۱۸۵؛ وسائل الشیعه، ج۲، ص۲۱۱؛ بحارالانوار، ج۲۷، ص۲۵۵.
↑ عالی، مسعود، مسأله مهدویت ۱، ص۴۱، ۴۴.

[1] موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌، ص ۲۳.

[2] «ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید» سوره حجرات، آیه ۲.

[3] «به راستی آنان که تو را از پشت (در) اتاق‌ها صدا می‌زنند، بیشترشان خرد نمی‌ورزند» سوره حجرات، آیه ۴.

[4] «پیامبر را میان خویش چنان فرا نخوانید که یکدیگر را فرا می‌خوانید» سوره نور، آیه ۶۳.

[5] «يَا أَبَا بَصِير! أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ بُيُوتَ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَوْلادِ الْأَنْبِيَاءِ لاَ يَدْخُلُهَا الْجُنُبُ»؛ الارشاد، ج۲، ص۱۸۵؛ وسائل الشیعه، ج۲، ص۲۱۱؛ بحارالانوار، ج۲۷، ص۲۵۵.

[6] عالی، مسعود، مسأله مهدویت ۱، ص۴۱، ۴۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]