اصل غایت داشتن خلقت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)
| اصل غایت داشتن خلقت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ امامت |
| مدخل اصلی | ؟ |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
اصل غایت داشتن خلقت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آقایان محمد تقی فیاض‌بخش و دکتر فرید محسنی در کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل» در این‌باره گفته‌‌اند:
«مبانی استدلال در این برهان بر چند اصل عقلی مبتنی است که به صورت قیاس‌های برهانی بیان می‌گردد:
اولاً، صدور فعل عبث و بی‌هدف عقلاً از حکیم قبیح است. در نتیجه، همه افعال باری تعالی، که خود خالق عقل است، هدف‌دار می‌باشد. یکی از معانی حکمت الهی، به همین معنا باز می‌گردد.
ثانیاً، غایت از خلقت عالم، بنا بر نظرهای گوناگون متکلمان و فلاسفه، می‌تواند یکی از امور سه گانه "عبادت، معرفت و با رسیدن به مقام ولایت اللّهی" باشد. بنابر هر یک از این موارد، ضرورت وجود امام و حجت الهی در همه زمان‌ها در میان مردم ثابت می‌شود؛ به این ترتیب که:
هدف و علت غایی از خلقت، عبادت مورد رضایت خدا و با معرفت کامل به پروردگار و یا برخورداری بندگان از مقام ولایت اللّهی است (کبری)؛
اهداف سه‌گانه فوق، تنها با استمداد از مقام امامت حاصل می‌گردد (صغری)؛
نتیجه قیاس اقترانی شکل اول آن است که: هدف غایی از خلقت، تنها با وجود امام معصوم در میان مردم تأمین می‌گردد»[۱]
پانویس
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۳ ص ۲۱۵.