حلف
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
حلف، در ابتدا سوگندی بود که با آن پیمان می‌بستند[۱]. سپس هر گونه سوگندی را "حلف" نامیدند. حلف در روابط بین القبایلی، اصطلاحاً به پیمان‌های سیاسی گفته می‌شود، که نوعاً با "قسم" همراه بود. از این‌رو، به اصل پیمان نیز حلف می‌گفتند. قبایل کوچک با انعقاد و امضای پیمان "حلف" قادر بودند تا با اتحاد خود، در برابر قبایل بزرگ‌تر مقاومت کنند. این اتحاد بر پایۀ اشتراک منافع، نه بر پایه ارتباط نسبی قرار داشت و در واقع، ورای این منافع چیزی به نام "دفاع از حق" وجود نداشت[۲]؛ جز در پیمان "حلف الفضول" که برخی از خانواده‌های قریش نظیر "هاشم"، "زهره" و "تیماء" با همراهی رسول الله (ص) آن را پایه‌گذاری کردند، تا از "حق مظلوم"دفاع کنند[۳].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، ج۶، ص۹۱۷۹.
- ↑ المنمق فی اخبار قریش، ص۳۲؛ اخبار مکه، ج۱، ص۱۱۰.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۸۷.