درخت سدر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

در دورۀ هارون الرشید، اطراف قبر امام حسین (ع) خانه‌ها و بناهایی احداث شده بود و درخت سدری وجود داشت که هم نشانه‌ای برای زائران و مسافران بود و هم سایه‌بانی بر ایشان. به دستور هارون آن درخت را قطع کردند. این حادثه پیش از تخریب‌هایی بود که در عصر متوکّل چندین نوبت نسبت به قبر سید الشهدا (ع) انجام گرفت[۱]. نیز نقل شده که موسی بن عبد الملک، دستور به قطع آن درخت داد. در حدیثی هم از پیامبر نقل شده است که سه بار فرمود: «لَعَنَ اللَّهُ قَاطِعَ السِّدْرَةِ»[۲]؛ خداوند لعنت کند قطع‌کنندۀ درخت سدر را. تا زمان هارون الرشید مردم نمی‌دانستند معنای این حدیث چیست و به چه جنایتی اشاره دارد. جریر بن عبد الحمید از مردی از اهل عراق که آمده بود، پرسید، چه خبر؟ وقتی او خبر تخریب قبر امام و قطع درخت سدر را گفت، جریر دستانش را بلند کرد و گفت: الله اکبر! حدیثی از پیامبر روایت شده که قطع‌کنندۀ سدر را لعن نموده است، ولی تا امروز معنایش را نمی‌فهمیدیم. قصد او تغییر موضع قبر حسین (ع) است تا مردم ندانند قبرش کجاست[۳][۴].

منابع

پانویس

  1. تاریخ الشیعه، محمد حسین المظفری، ص۸۹.
  2. مناقب، ج۴، ص۶۴.
  3. مناقب، ج۴، ص۶۳؛ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۳۹۸.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۸۶.