دعیل خزاعی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابو علی، دعبل بن علی بن رزین خزاعی کوفی، سرایندۀ قصیده معروف “مدارس آیات” در سوگ مظلومیّت امامان شیعه. وی که از مرثیه سرایان بزرگ عاشورا به حساب می‌آمد، بیشتر در بغداد زیست. شعرهایش بیشتر در نکوهش خلفای جور و حمایت از اهل بیت (ع) بود. ولادت این چهرۀ نابغۀ شعر شیعی که از شیفتگان جان‌باختۀ راه ائمّه و ولایت بود، سال ۱۴۸ و شهادتش به دسیسۀ حاکم دمشق، در ۹۸ سالگی در ۲۴۶ هجری بود. قبرش در “زویله” نزدیک مرز سودان است[۱]. دعبل به خاطر قصیدۀ “مدارس آیات”، پیراهنی از امام رضا (ع) خلعت گرفت. او نه تنها یک شاعر برجسته، بلکه در علم حدیث و کلام و تاریخ و لغت نیز چهرۀ ارزشمندی بود و از علمای شیعه به حساب می‌‌آمد و سروده‌هایش در زمان خود او منتشر و دهان به دهان نقل می‌‌شد[۲].

منابع

پانویس

  1. الغدیر، علامه امینی، ج۲، ص۲۸۶-۲۶۳. نیز دربارۀ شرح حال او ر. ک: «دعبل خزاعی، شاعر دار بر دوش» از: مصطفی قلیزاده.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۹۰.