زیارت عاشورا

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

زیارت عاشورا از زیارت‌های مشهور و مأثور است که فضیلت بسیار دارد و علاوه بر روز عاشورا، سفارش شده با این زیارت، امام حسین (ع) را از دور و نزدیک، در هر مناسبت و هر روز زیارت کنند.

مقدمه

زیارت عاشورا از زیارت‌های مشهور و مأثور است که فضیلت بسیار دارد و علاوه بر روز عاشورا، سفارش شده با این زیارت، امام حسین (ع) را از دور و نزدیک، در هر مناسبت و هر روز زیارت کنند.

متن این زیارتنامه را امام باقر (ع) به علقمة بن محمّد حضرمی آموخت. کیفیت و آداب آن در کتب دعا و زیارت آمده است[۱]. محتوای عمومی زیارت عاشورا، سلام و درود بر اهل بیت، به‌ویژه امام حسین (ع) و شهدای کربلا و لعن و نفرین بر بنیان‌گذاران ظلم بر خاندان پیامبر از اولین روز تا به آخر است.

این زیارتنامه، منشور جاویدان شیعه و ادّعانامه‌ای علیه کسانی است که خاندان رسالت را از جایگاهی که خداوند برایشان قرار داده بود کنار زدند و با غصب خلافت، ستم بر اهل بیت را بنیان نهادند، چه آنان که مستقیما دخالت در این ظلم داشتند، چه زمینه‌سازان، یاری‌کنندگان، پیروان و راضیان به آن ظلم بزرگ.

در این زیارت‎نامه، عنصر تولی و تبری به آشکارترین وجهی مطرح است و مدار و محور جنگ و صلح و برائت و ولایت و محبّت و عداوت شیعه، بر حبّ آل محمّد نهاده شده است و تقابل خط اهل بیت و خط امویان و مروانیان را نشان می‌دهد. تأکید بر خواندن پیوستۀ این زیارت، ضمن تجدید عهد با خون شهدای کربلا و فرهنگ عاشورا، افشاگری مداوم علیه ستمگران و بازخوانی و مرور پروندۀ مظلومیّت اهل بیت است، تا آنکه منتقم خون‌های پاک عاشوراییان ظهور کند[۲].

زیارت عاشورا و مهدویت

در دو قسمت از این زیارت، از خونخواهی حسین (ع) در رکاب حضرت مهدی (ع) خبر داده شده است: «أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ (ص)» و «أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِي مَعَ إِمَامٍ مَهْدِيٍّ ظَاهِرٍ نَاطِقٍ مِنْكُمْ»[۳]. مرحوم محدث نوری حکایت سید رشتی را چنین نقل می‌کند که حضرت مهدی (ع) به سید دستور خواندن نافله، زیارت جامعه و زیارت عاشورا را می‌دهد و پس از آن می‌فرماید: "شما چرا نافله نمی‌خوانید؟ نافله، نافله، نافله!، شما چرا عاشورا نمی‌خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا!، شما چرا جامعه نمی‌خوانید؟ جامعه، جامعه، جامعه!"[۴].[۵]

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. مفاتیح الجنان، زیارت هفتم امام حسین
  2. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۹۹.
  3. مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا.
  4. نجم الثاقب، ص ۶۰؛ مفاتیح الجنان بعد از زیارت جامعه.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۹۰.