قاسم بن معن بن عبدالرحمن بن عبدالله بن مسعود کوفی مسعودی هذلی
آشنایی اجمالی
ابوعبدالله قاسم بن معن بن عبدالرحمان بن عبدالله بن مسعود کوفی مسعودی هذلی بعد از سال ۱۰۰هـ متولد شد[۱] و اهل کوفه بود.[۲] او از اصحاب و یاران امام صادق(ع) بود[۳] و از ایشان و افرادی مانند عبدالملک بن عمیر، منصور بن معتمر،[۴] حسین بن عبدالله، هشام بن عروة و اعمش روایت نموده است. از شاگردان بزرگ ابوحنیفه در فقه بوده و ادبیات عرب را نزد محمد بن زیاد اعرابی آموخت.[۵]
او فردی مورخ، نسب شناس و شاعر بود.[۶] روایتگرانی همچون خلاد بن خالد،[۷] مالک بن اسماعیل، معافی بن سلیمان، عبدالرحمان بن مهدی و عبدالله بن ولید از ایشان نقل روایت کرده‌اند.[۸] مسعودی مدتی از جانب مهدی عباسی[۹] متولی امر قضاوت در کوفه بود، ولی هیچ گاه از این منصب ارتزاق نکرد.[۱۰] برخی وی را حنفی مذهب،[۱۱] و برخی امامی دانسته‌اند.[۱۲] کتاب‌های غریب المصنف، نوادر اللغة و کتاب النحو از آثار اوست.[۱۳] وی در سال ۱۷۵هـ درگذشت.[۱۴].[۱۵]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۸/۱۹۰.
- ↑ الثقات ۷/۳۳۹.
- ↑ رجال الطوسی ۲۷۳.
- ↑ تهذیب الکمال ۲۳/۴۴۹.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۱/۲۹۷ و ۲۹۸.
- ↑ المعارف ۲۴۹.
- ↑ جامع الرواة ۲/۲۲.
- ↑ تهذیب الکمال ۲۳/۴۵۰.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۸/۱۹۱.
- ↑ الطبقات الکبری ۶/۳۸۴.
- ↑ الجواهر المضیئه ۱/۴۱۲.
- ↑ تنقیح المقال ۲/۲۵.
- ↑ هدیة العارفین ۱/۸۲۵.
- ↑ تقریب التهذیب ۲/۱۲۱.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۲۳.