لیلة الهریر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

لیلة الهریر یکی از شب‌های سخت و پُرنبرد در جنگ صفین است، که درگیری خونین و شدیدی بود و به نقل روایات، حضرت علی (ع) آن شب ۵۲۳ بار تکبیر گفت و در هر تکبیر، دشمنی را به خاک افکند.

مقدمه

آخرین شب[۱] نبرد میان سپاهیان علی (ع) و یاران معاویه در صفین «لیلة الهریر» نامیده شده است.. به نقل ابن ابی الحدید، حضرت علی (ع) خطبه‌ای حماسی خواند و یاران را به نبرد برانگیخت و خود نبردی سخت کرد و بیش از ۵۰۰ نفر از بزرگان عرب را کشت، بارها شمشیرش کج شد، آن را راست می‌کردند، حضرت می‌گرفت و دوباره حمله می‌کرد[۲]. ضربات چنان سهمگین بود که معاویه دید اگر وضع در روزهای بعد آنگونه ادامه یابد، نابود خواهند شد. ابتدا به فکر فرار شبانه افتاد. ولی نیرنگ "قرآن بر سر نیزه‌کردن" را همان شب پرداختند و صبح، قرآن‌ها را برفراز نیزه کردند و سبب اختلاف در سپاه علی (ع) و پیش آمدن ماجرای حکمیّت شدند[۳]. هریر به معنای زوزۀ سگ است[۴]. آن شب ضربات علی (ع) و کشته‌ها و زخمی‌های سپاه شام آن‌قدر زیاد بود که صدای زوزه از جبهۀ باطل به گوش می‌آمد. ازاین‌رو آن شب حماسی و بی‌نظیر را که از افتخارات امیر المؤمنین (ع) است، "لیلة الهریر" نام نهاده‌اند[۵].

منابع

پانویس

  1. طبری در ج۴، ص۳۳ می‌نویسد: در تاریخ دقیق لیلة الهریر اختلاف است؛ بعضی آن شب راه شب دهم صفر سال ۳۷ قمری و برخی شب سه شنبه سیزدهم صفر همان سال و بعضی دیگر شب دهم ربیع الاول همان سال گفته‌اند.
  2. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۱
  3. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۵
  4. مجمع البحرین
  5. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۲۳.