محمد بن عثمان دومین نایب امام مهدی به دستور چه کسی به این مقام رسید؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
محمد بن عثمان دومین نایب امام مهدی به دستور چه کسی به این مقام رسید؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت صغری / نیابت خاصه (سفیران امام مهدی) / نایب دوم امام مهدی
تعداد پاسخ۱ پاسخ

محمد بن عثمان دومین نایب امام مهدی به دستور چه کسی به این مقام رسید؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

پژوهشگران مؤسسه آینده روشن

پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، در کتاب «مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها» در این‌باره گفته‌اند:

«محمد بن عثمان به دستور امام زمان (ع) به این مقام رسید. در بخشی از توقیع شریف که به مناسبت فوت پدر ایشان صادر شده، آمده است: خداوند متعال ثواب تو را در این مصیبت (مرگ پدر) بزرگ گرداند و صبر نیکو برای تو کرامت فرماید. هم تو و هم ما مصیبت دیده‌ایم، مصیبت پدرت موجب تنهایی و نگرانی تو و ما شده است، پس خداوند او را در مکانی که رفته است شاد گرداند. کمال سعادت او این بوده است که خداوند فرزندی همچون تو به او عنایت و روزی فرموده که پس از او جانشین و قائم مقام او در امرش باشد...[۱]

علاوه بر آن، در توقیعی دیگر باز به مناسبت وفات عثمان بن سعید برای پسرش محمد بن عثمان از طرف امام دوازدهم (ع) به این صورت صادر شد: و فرزندی که خداوند او را نگه بدارد، همواره در زمان حیات پدرش معتمد و مورد اطمینان ما بوده است،... در نظر ما فرزند او جانشین اوست. آن چه که بگوید از امر ماست... پس گفته او را پذیرفته و فرمان برش باش. این رفتار و نظر ما را درباره او بدان[۲].

البته لازم به ذکر است که علاوه بر دستور امام زمان (ع)، دستور امام حسن عسکری (ع) و تصریح پدر هم بود؛ از جمله در انتصاب وی به سمت سفارت ناحیه مقدسه، قبلاً توسط امام حسن عسکری (ع) به اطلاع خواص از شیعیان رسانده شده بود. آن حضرت در جمع شیعیان یمنی فرمود بود: آگاه باشید که عثمان بن سعید وکیل من، و پسرش محمد، وکیل پسرم مهدی شماست.

در ضمن عثمان بن سعید، نیز قبل از وفات، این مسئله را برای سران شیعه بازگو نموده است[۳]»[۴].

پرسش‌های وابسته (نایب دوم)


منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. الغیبة، شیخ طوسی، ص۶۲۹
  2. الغیبة، شیخ طوسی، ص۶۳۰
  3. الغیبة، شیخ طوسی، ص۶۱۹
  4. مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۲۳۱.