نکوهش

مقدمه

• نکوهش در لغت به‌معنای سرزنش و ملامت است.
• امام علی (ع) در مواردی چند به نکوهش برخی از مردمان و نیز برخی صفات پرداخته‌اند:

1. نکوهش اهل اختلاف؛
2. نکوهش مردمان شام؛
3. نکوهش مردمان عراق؛
4. نکوهش مردمان کوفه؛
5. نکوهش مردمان بخیل؛
6. نکوهش بدعت؛
7. نکوهش تفرقه و اختلاف؛
8. نکوهش ابلیس؛
9. نکوهش دنیا؛
10. نکوهش عزلت و گوشه‌نشینی؛
11. نکوهش متجاوزان به بیت المال؛
12. نکوهش مردمان غافل؛
13. نکوهش کارگزار نالایق؛
14. نکوهش لجاجت؛
15. نکوهش یاران سست؛

• نکوهش به‌طور کلی در جایی به‌کار می‌رود که امری ناشایست وجود داشته باشد. در تمام موارد فوق این نکته قابل درک است. برای مثال، تفرقه و اختلاف باعث سست‌شدن ارکان اجتماع و تخریب نظم و وحدت بین افراد می‌شود. هم‌چنین لجاجت موجب می‌شود که انسان از اندیشه درست و قضاوت صحیح در موضوعات باز بماند. امام علی (ع) در مورد لجاجت می‌فرماید:لجاجت تدبیر را سست می‌کند.

منابع

• دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲