رضی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[رضی در قرآن]] - [[رضی در حدیث]] - [[رضی در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = رضی (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[رضی در قرآن]] - [[رضی در حدیث]] - [[رضی در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = رضی (پرسش)}} | ||
خط ۹: | خط ۸: | ||
"[[رضوان]]" به معنای [[رضایت]] و [[خشنودی]] بسیار است. [[رضایت]] به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده میشود؛ از جمله [[رضایتمندی]] میان [[خداوند]] و [[مردم]]: {{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}}<ref>«خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.</ref>. گفته شده، [[رضایت]] [[مردم]] از [[خداوند]] این است که از [[قضای الهی]] در [[حقّ]] خود [[کراهت]] نداشته باشند و [[رضایت خدا]] از [[مردم]] این است که [[مردم]] به [[اوامر و نواهی]] او تن دهند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۵۶.</ref>. | "[[رضوان]]" به معنای [[رضایت]] و [[خشنودی]] بسیار است. [[رضایت]] به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده میشود؛ از جمله [[رضایتمندی]] میان [[خداوند]] و [[مردم]]: {{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}}<ref>«خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.</ref>. گفته شده، [[رضایت]] [[مردم]] از [[خداوند]] این است که از [[قضای الهی]] در [[حقّ]] خود [[کراهت]] نداشته باشند و [[رضایت خدا]] از [[مردم]] این است که [[مردم]] به [[اوامر و نواهی]] او تن دهند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۵۶.</ref>. | ||
[[غایت]] [[سعادت بشری]] رسیدن به [[مقام]] [[رضوان الهی]] است و [[رضایت الهی]] زمانی حاصل میگردد که غرض [[الهی]] از [[خلقت]] [[بشر]] حاصل گردد: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> و [[عبودیت]] برای [[انسان]] زمانی تحصیل میشود که در همه [[اعمال]] و رفتارش خود را جز [[بنده]] و مملوک نبیند و این [[غایت]] [[سعادت بشری]] است: {{متن قرآن|ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref> | [[غایت]] [[سعادت بشری]] رسیدن به [[مقام]] [[رضوان الهی]] است و [[رضایت الهی]] زمانی حاصل میگردد که غرض [[الهی]] از [[خلقت]] [[بشر]] حاصل گردد: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> و [[عبودیت]] برای [[انسان]] زمانی تحصیل میشود که در همه [[اعمال]] و رفتارش خود را جز [[بنده]] و مملوک نبیند و این [[غایت]] [[سعادت بشری]] است: {{متن قرآن|ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref>«این است رستگاری سترگ» سوره نساء، آیه ۱۳؛ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۲۵۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۰۸-۳۰۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |