ضلالت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ضَلالت:''' [[گمراهی]]، [[بیراهه]] رفتن، گم شدن، [[اعتقادات]] [[باطل]] و نادرست داشتن. ضلالت نقطه مقابل [[هدایت]] است. در [[قرآن]] به کسانی که [[بت]] می‌‌پرستند، یا دچار تحریف‌های [[دینی]] می‌‌شوند، یا [[شیطان]] آنان را از [[صراط مستقیم]] [[ایمان]] و [[حق]] دور می‌‌کند یا [[مشرک]] می‌شوند، یا جلوی [[راه خدا]] را می‌‌گیرند، یا از [[رحمت الهی]] مأیوس می‌‌شوند، "ضال" و [[گمراه]] می‌‌گوید و [[شیطان]] را یکی از مهم‌ترین گمراه‌کنندگان [[انسان]] از راه [[حق]] معرفی می‌‌کند و بدترین ضلالت را، [[گمراهی]] پس از [[ایمان]] و [[هدایت]] می‌داند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۳۶.</ref>.

* [[قرآن کریم]]، در آیاتی، "[[اضلال]]" را به [[خداوند]] نسبت داده که موجب بحث‌های متعددی شده است. مسئلۀ محوری این است که چگونه می‌توان [[خداوند]] را "مُضِل" پنداشت و اینکه [[خداوند]] برخی [[بندگان]] را به ضلالت می‌کشاند، به چه معنا است؟ از آیاتی که [[خداوند]] را "مُضل" یا "[[گمراه‌کننده]]" می‌خوانند عبارت است از: {{متن قرآن|يُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ}}<ref>«خداوند ستمگران را بیراه می‌گذارد» سوره ابراهیم، آیه ۲۷.</ref>، {{متن قرآن|وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ}}<ref>«امّا تنها فاسقان را گمراه می‌‌کند» سوره بقره، آیه ۲۶.</ref> و {{متن قرآن|يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ}}<ref>«هر که را بخواهد بیراه وا می‌نهد و هر که را بخواهد راهنمایی می‌کند» سوره نحل، آیه ۹۳.</ref>.

{{مدخل وابسته}}